— Tawet, ’mezhi, ma fillores,
C’hui a vô ur gwir leanes ;
C’hui a vô up gwir leanes.
Me ’vô widoc’h avokades.
Seis bloavez-hanter ez eo bet
Hep bea gant kristenn gwelet.
Pa ’z eo ar seis vloaz achuet,
He breur Dom Iann ’n eûs hi gwelet ;
’N eus hi gwelet bars ar jardinn,
’N touez ar boukedo louzou finn.
He breup Dom Iann a lavare
Er gêr d’he vamm, pa arrue :
— Na petra ’rofac’h, ma mamm-c’hui,
Ma welfac’h c’hoas ho merc’h Mari ?
— Ma holl vado ’rofenn gant-hi,
Mar karrie kousanti dimi.
— Gant-hoc’h, ma mamm, ’on souezet,
Pegen sot hoc’h gant pompo ’r bed ;
Penoz dimi ur feumeulenn
’Zo war he fenn ar gurunenn ?
Kriz ’vije ’r galon na oelje,
Bars ar jardinn neb a vije,
O welet ar Werc’hes Vari
O vriata ar verc’h Vari.
Et eo brema d’ar joaüsted,
Graz d’imp holl iwe da vonet ! [1]
Kanet gant un neeres, en bourk Plouëc,
tost da Bontreo.
- ↑ Une autre version présente comme suit la fin de ce gwerz :
Bars ann ti neuze ’c’h antreas
Dirag he mamm e taoulinas ;
Dirag e mamm eo daoulinet,
Pardon digant-hi goulennet.
— O ia, ma merc’h, me az pardon,
Hag a c’heno hag a galon,
Ha c’hoaz da pardonjenn-me mui
Ma vijez troët da dimi.
Er momet-se e partias
Hep biskoas den na c’houveas ;
Hep biskoas den na c’houveas,
D’he breur Dom Iann a lavaras :
— Er baradoz, pe war he dro,
Ma breur Dom Iann, ni em welo !
