Mari ’r Masson, a Bempoul-Goêlo,
E d-eûs kollet hec’h alc’houeo ;
E d-eûs kollet hec’h alc’houeo,
O retorn euz ann ebato.
’Nn aotro ’r baron ’n eûs ho c’havet,
Ha ’lâr brema n’ho rento ket ;
Ha ’lâr brema n’ho rento ket,
Met presta rafe he gwerc’hted.
— Mari ’r Masson, d’in-me lâret
Ho kompagnones pelec’h eo êt ?
— Me n’ ’m eus kompagnones a-bed,
Met ma heurio, ma chapeled ;
Met ma heurio, ma chapeled,
Ha ma gwerc’hted, na brestin ket ;
Ha ma gwrec’hted, na brestin ket,
Na d’ac’h na da den-all a-bed ;
Met d’unann bennag ar c’hontre,
’Wifenn er-vad ma eureujfe ;
’Wifenn er-vad ma eureujfe,
Ha c’hoaz n’ouzonn ha me ’rafe.
Hag hen ’kregi ’n he bis bihan,
Hi chacha gant-han d’ur park balan,
O toui d’ezhi dre he le
E vije tad he bugale…
Treuz diou pe der erw diout-han,
Hen ’klewet Mari o oelan :
— Pa oann deut aman ’oann gwerc’hes,
Brema, siouas, ’on pec’heres !
Ar baron bihan a lâre
D’ Vari ’r Masson eno neuze :
— Dalet, Mari, dalet kant skoed,
Da vezur bo mab, pa vô bet :
Me ’c’h a brema da Vontroules
D’ober al lez d’ur benheres ;
D’ober al lez d’ur benheres,
Ha mar gallan ’vô barones.
