— Me a gommerro anehi ! me a gommerro anehi ! a grie ar Marc’hadour, a oa ebars.
— Te a gommerro piou ? eme ann aotro.
— Ho merc’h, aotro.
— Ah ! mab gast ! kerz da glask anehi neuze en fonz ar stank !
Hag a oe tolet er stank, hag a-boe na eo ket bet gwelet.
Ann aotro hag he vewel Iann-vraz a eaz ann dewarlec’h da foar Wengamp. Pa oant o sellet euz ar staliou-kaer a oa eno, a oent souezet braz o welet ar miliner eno iwe, ha gant-han ur stal aourfredour ar c’haera.
— Petra miliner, eme ann aotro, te eo a zo aze !
— Ia ’vad, ma aotro ; deut oc’h da brena un dra-bennag diganen michamz ?
— Penoz, n’ont ket chommet er stang eta ?
— Evel ma welet, ma aotro ; na em gavenn ket mad eno ; ha koulzgoude a trugarekann anoc’h, rag a-c’hane eo deut ganen ann holl dreo-kaer a welet ama.
— Ha gwir ? —
— Evel ma laran d’ac’h, aotro. N’am euz keun nemet da un dra, hag a eo dre ma n’ho poa ma zolet un tammig pelloc’h ; neuze a vijenn kouezet el lec’h ma na euz nemet treo aour.
— Ha gwir ? —
— Ken gwir ha ma lâran d’ac’h, aotro. —
— Hag e-maint eno c’hoaz ?
