Ar glao a gouez a varrad, ann avel o iudal
A lak ar gwez da blega hag ar mor da grozal.
Doue ra viro e ve eul lestr bennag brema,
Dindan eunn amzer ken garv, o vont da berissa !
Gwelet a rann dirak Brest, siouaz ! e kreiz ar rad,
Eul lestrik paour bransellet, o trei hag o lampat ;
Kannet gant ann avel foll, ha gant ann toliou mor,
Evit lier lonka a-bez ar weled zo digor.
Ar gweliou zo diframmet, brevet eo ar wern vraz,
Ha drastet barrenn ar stur : war al lestr ze, siouaz !
Ez euz goazed, bugale, gragez vont da veuzi ;
Gwerc’hez vad ho sikourit ! emaint oc’h ho pedi.
Enn oabr, e-kreiz ann diroll, e weler o tarza
Eur sklerljen lugernuz, sklerijen ar gaera.
« D’ann daoulin, mignoned kez, ne d-aimp ket da goll,
» Setu aman dira-z-omp, Gwerc’hez sakr Remengol !
» Gwelet a rann he zae gaer e mezer arc’hantet,
» He mantel aour hag he gwel glaz ha steredennet ;
» Enn aour glan hag e perlez ema he c’hurunen,
» Eur c’helc’h skeduz, ’vel ann heol, a zo enn dro d’he fenn. »
Pajenn:Lescour - Telenn Remengol.djvu/68
Neuz
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ