Da genta ’skrivas d’ei bep lun ;
Goude, bep teir pe beder zun ;
Tamm ha tamm, eur wejig ar bloa,
Ken ma teuas krenn an ankoua.
Hogen, divarvel hec’h esper,
Hi zalc’hê c’hoaz da c’hortoz Per,
Atao koant, atao fur ha glan,
A-dreg prenestr he zi balan.
Hag eun de, Per a dremenas
’N eur rei kazel d’eun itron vraz,
War e viz eur pez gwalenn aour,
Hep zellet tamm ouz an ti paour.
Hag ar c’helou kerkent dre gêr :
« Dimêt hag eureujet eo Per ! »
Ar plac’hig, adal m’ouveas,
Semplet d’an douar a goueas.
Douget a voe war he gwele,
Ha na zavas ken ac’hane ;
Na klemm na komz na voe klevet,
Daou zevez goude voa marvet.
Nijet oa kuit an ene glan,
Aet war e giz d’ar vroiou splann
Lec’h ma ren er beurbadelez
Karante hep trubarderez.
Duman, en Breiz, ’z eus eur rozenn
Na zigor ’med eur wech hepken
He c’halonig ru kinniget
Da bokou an heol binniget.
