Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/86

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

lehal: € Meni Imgalé gueah » mar caret me hredein, ne tou qnet rlebat crbet éit é-z-oh a zivout me horv, me zihuenne mett>]i quemetit-cé doh-oh è Itanhue Jésus-Chiouist, hou msestre ha me hnni. Cheleuet men de.huéhan volunté; qupnlch èJ ma vein marhtie, luii e laijttei me horv én ur vague guet er ntein en dès chervïgetd'e:gn de drêsplégue, ha huie abandonnou er vagne-zé de lioulenueu er mor ha d'enahuéle, pé quêntoh de brovidance Doué > péhani e bourvscoti ur bè d’eign é léh ma carou; n'en d’on quet é poén mèn é voti : ha pihue benae e espére èl-on ur resurrection glorius ne ra forh-crbet émèn é vou in-lerreté gorv. Revou guet-n-oh ol de \irhuiquin en Dotté a beah hag a garanlé.» Er momand memb Guêltas e rantas é inean santel de Zoué êlré divréh é zisciplèd, ér blai 570, oaidet a huéhzcc vlai Ita tri-uéguênd, a béré en doé tremeioel huéh ha deu-uéguènd én Arvorict|. Arlerh é varhue, é ziscipièd e exposas é gorv ar er inort èl m'en doé ordrénet; m®s er venèh a govand sant lltud , péré c oé dcit ag en Angletérre aveit receu è véncdiction dehuêhun, dré tna hum santent er ré grihuan, e vennas scrapcin en trésol précius-zc eit er hasse guet-hai tl'oubro; maestjuentèh è!m'ou doé formet er homplod-zéèlré-z*hai, Doué e bermettas ma haser vague d’er solc, ha ma lisparissas dirac ou deu-legad, liemb ne oé bet gueilet jantses hi havouét. Tri mis goudé, er ve-nèh a lthéuis, péré èn doé laqueit ou lionfiance é Doué, ha groeit pe-denneu publiq hag ur yune a dri dc , pe yent é préhècion d’er Itogaiio-neu d'ur chapellicg en doc bâtisset gùéharal er Sant én inour d'er groéz. én Arhon,ar vord erntor, eremerquusguetur joévraser vague taulet éti nud. Cavouét e renlcorv en abad santel querfrêsque ha quen antiérèl m'ou doé êan laqueit abarh t hog en dougue e rent guel respect d'en ilis ag en abbati, é péhani é oé bet interret ardran en Auiser. Saut Guèltas e zou patrom ag er guér a Alré hag a barrsesieu aral ag en Escobti. Kcflevion. Er Sant-men e giiittas é vro, é guérent, é amièd eil héiie ïnspira-tioneu en Eulru-Douc, pélianier galhué de vihuein ér solïlud. Eurus en hani e elle, èl sant Guéttas, pèllat doh commerce er bed, aveit hum antretennein guet Doué hemb-quin dré er beden hag cn orteson. Ma n'elletquet retn ol hou amzér d’en exelcice santel-zé, reit d'er bihannan uE lod benac ag en dè: laqucït chuèh ne vanquehèah dadorein Doué ■peb mitïn ha peb nozèl ma telie urgiiir grechén. Dihonllet ne véhéoh, dré er brêsse a vonnet d hou labour, lisidanl ar un arlicle a gonsé-quance èl honélt. Mar manquet d'un devér quen necessér , penaus é vennet-hui tennein graeceu I)oué ar hou labourieu? Hui e eUe hadein, plañtein, arrousein hou toar; maes nitra ne hrofitou, nitra ne gresquou ma ne ra Doué é vénédiction dliou labour. Blf TUECOHDVÉD ofe A VIS GÜEHVÈB. SANTÉS BATIIILDE, ROUANJSÉS. Admiramb er gondui a brovidance Douè é quevér santès Bathüde» péhani, gannet én Angletérre, e oè merh de Veranger, princc a Saxe. Er malemieu e Uélie ordinaerement er brézel, e rus delti <i«ii