Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/78

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

Ett SjENT, get dc hout er psalmeu, pérc e oé ol cannct én officcu de noz ha (I’en ilé. O lcannésèil-zé e yuné lics : tfluim ctiervigent jamscs a lieinnüge na-« mejt eit lorchein 011 deourne : gusfjuete oent ol ur sorte,hug ind-memb e ré 011 dillai. Pauièn oti houduié guet m* garamé ha guet ur furnês ad-miruble, hag e ré drhai en example ag en ol vertuyeu ag ou starl. Attau c oé er guetan cn ol eselcieen ag er gommunauté, hag é hùélet hé gus-guemant simple ha hé humiliic vras, é véhé bet queiuéreL eit ur vatch pé eit en delméhan ag en hoéreséd. Paulèn en doé nn devotion spécial aveitsigneer groéz, hachetu perac ê ré lies er signe sacret-zê ar hé bêg luig ar hé halon. Ag er moyand-cé-é en hurn chervigé aveït obtenein guet Doué er graece de souffrein guet pulianlmt ha guet resignation er hol a hé bttgalc. Kr Sanlés-men en doé en doneezon a zareu ér bazen ihuellan. ha doh hï gùélet é ouilein er fau-teu distèrran, er ré n’en dèhé quet hi hanahuet, en rléhé credet é oé ca-])Ius ag er péhedeu brassnñ. Pe recommandè sant Jérôme dehi ména-gein liè deulegad hâg ou honservein aveit leine er Scritur Santel, hi e rcscondé dehou : * Ret-é diffse^onnein er lace-men, a béhani e mès bet » quementa sourci gùéharal inemb de hourhémén menDoué; ret*é cas-tiein er horv-men, pèhani e zou bet er pligeadiiiieu : ret-é diffacein drè zareu continuel en hoarheu hag er joèicu, pèrè en dès padet quer pèl: ret-cchangein cn ur cilice rnsie el lieinnage douce hag er mihiér seye aJtèré é on bet gusquet; goudéem ljoutclasquetquementpligcin rPer bed lia d’em frièd, ne mès mui qui» ptigeadur nameitde blïgein de Jèsus-Ciirouist. » Anfin é arrilnias er momand ma teliè Paulèn monnetdc receu er re-compance a hé vertuyeu. Merhuel è ras èr biai 404, goudé hi dout groeit signe er groèz ar hé bcg : ôaidete ôé a seih viai ha hantér-hand, a bèré hi doé tremcinet uèguênd é Bcthléem. Beflexion. Pânlèn e hum denñe ag er bed aveit passein er reste a liè J)uhè èn dc-votion hag èrbenigen. Hèliet hé exampie: qùitteit er hompagnoneaheu dangerus : ciiret er retraed, el leeitir ag er livreu mad : petra e hortet-liui? Reit ahoèl de Zoué en amzér e chome lioah guet-n-oh. Labouret e huès qnement aveit er bed: nJen dé jaste ma rehet ahoèl de Zouè da-morand er bed? JïilReflexion. Er Santès-mene ouilé hc fauteu distèrran, èn ul laret ne zelié jamoes cessein a ouilein hè fèhedeu, goudé hi douL clasquet qnement pligein der bed. Ouilet ehuè cn âmzér c huès reitd’er vanité ha d’er bligeadurieii. Mèn é ma bermeD hou pligeadurieu? Mèn é ma en déieu caér a hou youanquïs? Tremeinet-ind, ha ne chome mui guei-n-oh nameit er chonge triste hou pout offancel Doué. Diffacct crpèhedeu-2é dre hou tareu : pèh quen agrèable e vou cn dareu-zé d’oh, mar con-sideret è vouguant en tan e zelié hou losquein èn ihuerne ! ER SEinVÈD DÊ An-E-CÊCOÈSD A VIS GDEEVÉB. SANT FRUCTÜEUX, ESCOB HA MARTIR. Er Sant-men, guenédicq a Spaigne, goudé en dout tremeinel è youan-quis èn ur santeleah vras, e hum gonsacras de chervige en His,