Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/717

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

deliiun hermittage, péhant ne oé rpiet pél doh é liant. Uo.norc e vihuas énou é qurs un jJSI, hemb jamaes sellet hé fi ièd én é fucc; na conze doli-t-ou nameit ett gotilennc guet-oti insiniclioneu spicilue!. Ilc occupation contimiel e oépedein l>oué ha contamplein en tieu ag cn nean. Gùèi-htésèd aral e vennas hclie lié evomple ha' hilmein én hé hompagnoueah. £r Sanlés e ras nczê sehnel ur hovand, é péhani en hum denuezaiit ol1 assamhleeit chervigein Doué er reste ag ou buhé. tlonoré e vai lmas cnou dré ur marhue santcl. * Efflam, péhani e oé chomet én é soliiud , e oé admiret guct en ol a balamor d'é vertuyeu ha d*é virarleti. Un dé, un hennit sanlel, liauhuet Gestin, péhani en doé sâuet er cliapellicg ha chomet er helnn èn her-mittage-zé, e retornas ag er perhindèd en doc groeit é Home hag hum bresantas eitanlréein én é ancién demeuiance. El ma iii havas occupet, ean e laras de sanl Efflam: < En hermitlage-men e oé d*eign gtiéharal; d*oh-hui vou hermen , ha m*er ra d'oh a volanté vad. » — < Me zad , e, rescondas er Sant, un dra juste-é ma iausquein liou lèh guet-n-oh: hou mérite, hou oaid e houlenne quement-cé: mé, me zou youancq, crilute ha d ispos: capable-on de valissein ul logellicg; mscs hui, hui e zou coh lm fatiguet ag en hent hir lia poénius e huès groeit: er rcpos e jauge gùel dolt-oh eit el labour. * — < Non pas, e laras Geslin, nc vennan <tuet quement-cé; me pavou ur retirance é lèh aral : contïnuet amen liou exelciceu santel. * Gêstin e yas dônnoh ér forest de glasque un de-meurance arai, Efflam e chomas enta én è hermittage hage dremeinas ènou er reste ag é vuhc èn ur santeleah vras. Donè e vennas anfln er recompancein agévertuyeu, hag e zav&as dehou ur hlinhuèd languissus, péhani er goau-nas a nebedicgueti. l*e hùèlas é tosté er iin ag è vnhé, Efflam e assam-blas é verdér én c gamhricg, e recommandas dehai er bersevèrunce én ou stad a vuhé; lia goudéen dout reccueté Sacremunteu guet uu devo-tïon gredus, è rantas é iuean de Zoué, ér blai 512, oaidet a buarzêc vlai ha tri-uèguônd, Refleiidii* Sanl Efflam ehélias inspiration er Sperèd-Santel, péhanier galluiè de vihuein èr solitud. Douè e accorde d’en ol dnd gnrceu aveil hum sau-vein, mar cñrant profittein a nehai; ma*s er grechénion e recen lioah muyoh eit er réraï. Trugaïréqueii Doué ag er giaeceu-zé; truguïrèqueit-ean é spécïal en dout reit d’oh er gra/ce <Ie vout gannet ér grechèneuh, ha gotiiet é véhel cñhlussoli eit er bayannèd , ma ne hrofittei quet ag cn don;ezonneu surnaturel e zou accordei d'oh. Abusein c rèr ag er grseceu-zé, pe ne vennér quet gobér er péh e inspirant d*emb, a pe zaerénér de sentein doli-t-hai, péa pe refusèr cheleuet er péli e larant d*embén dôn agergalon. Humilniet boèli en Eulru-Doué, péhani e gonze doh hou ca-lon. Aveiihi cheleuet, pèlleit doh cn trousha dohcotnpagnoneah en dud; mouguet boéh hou fal inclinalioneu, Doué e recompance er rc e brofitte og é hraeceu, èn ur rein dehai ré brassoh , èl ma lame guet er ré e abuse a nehai er grscceu en dès ac-cordei dehai. Dihoallet doh er maleur-zé : er grarce-zé e zisprisete vou marcé caus d*hou lannaiion. Kc huès quet vennet labourat eit hou sal-vedigueah, a pe eltéoh er gobèr : er murhtie e zéi, n’ellehet quet mui la-bourainezé, hag é vennéo