Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/706

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

C88 BllflÉ ER S#NT. lméb-maton avisnn e rédehou en Abad santel-zé : nrrihue e rnsèUcé én ur hazen ihuel a sanleleah. Chetu ehtié en dispositioneu guet péré é teliel cheleuet en aviseu e ra hou covéznur d'6h : htti e zelie ou selh*t èl reit trôh guel Doué niêmbeit hou conduie d'en nean, eit l>ou consolein én hou poénieu intérior, eit hou crihuat ér hoinhatteu e huêsde souffrein a berh anemisèd hou salvedigiieah, aveit disolein d’oh ardeu ha finesseu er goal-sperèd. O péh quen eurus-é un dén péhani e aboeisse guet lidélité degovézourl É ma avel ul Itestre, é péhani é elle cousquel é repos, hn ne vant|uou quet a nehou a arrihue èr porh ager salvedigueah, rac Jésns-Chrouist memb e zou é bilote. Moes en hani hum gonduie dré é Jjèn é unan, dré é santimaut prope,‘ne vanquou quet a scoeln doh er garrôc liag n hum golle. Ahoeisset enta, inean crechénès, d’hou tad spiriiuet, èl maaboeisse ur hroaidur bihan d’é vam. Scrihuet-é : ma ne zet de vout avel ur AroatWur, rianirêhet guet é ranteleâk en nean, dlo laret-é, ma n’en d’oh liumble hag aboeissant avel ur hroaidur, O men Doué, hanalmetn e ran nngnorance ha men dalledtgueah : quemér e ran en noz aveit en dé, en tihoéldaet aveit er sclaerdér, en droug aveit er niad, er gueu aveit er hùirionnè; gnélet e ran dirac-on hilleili a lienteu, macs ne houian quel pèhani â nehai e zou merchei dcign drè hou providance, hag e zelie me bonduie d’en nean : mavertissein e ret dré en dèn fur Salomon é liès lienleu, pérée seblante mad, lia pérè neoab e gonduie d’er marhue. Penausé ellein-mè enln hanahueinen hebt mad? Piliue en desquou d*eign, nameit er ré e huès reit deïgn ell bu-gulion spiriluel, ha d’oh péré é ordrénct d‘eign sentein? sl ab ag j &j.M4A1 flAAftAJ ïteht ïirf oüc ^ u ifir u u ^ ïnirfi ï^rootf ot ït 5ïisTï 00 ïiTi>ï ï ï is irï oiïïnf^rï ïryuos o ^ & ER BIJARVCD DE A VIS CALAN-GoUVAN. SAM CUAKLÉS-BORttOMÊ, AttH-ESCOB HA CARDINAL. Er Sant-men, guenédicfj ag er Milanés, e ziscoé a vihan irtrlinationcu excellant aveiter vertu, ha mercheu ce^lajn ag er santeleah vrasde hé-huni é oé galhuet. Cârèin e rc cn exelciccu a zêvotion : lanlet oé guet er studi, liag éu é zevserranceu memh ne glasquè rñeit chervige en Euirii-Doué. Kn amzèr ma oè é hobér é studi, scolarion libertin, pèrè e samé erhad penaus c zevotion hag é gomporiemant mat, e gondanné sclaer mi buhé disordre, e laijuns d’anlréein én è gambre ur fal verh aveit er honomplein; ntacs Charles e sorlias victoritis yg er homhat-zè. Gomlc er victoèc-men, é queniéras hoali mui a sourci de virel er burticl, hag ol ê yoiuinquis e oè tm exumple a bep sorte vertuycu. Communiein è ré peb snliun ï ha pèllat e ré doh er hompygnoneaheu pé vïsileu en delié diranget é exelciceti a religion. Kr pab l^ie puarvèd a hanhnc, péhani e oè yomlro dehou hag e hana-hué é vérite hag é vertu di ès-oi‘dtna;r, er groas Cnrdinal hag Arh-Escob a Vilan, deuslou n‘en doè hoah meit tri blai ar-n-uèguènd. Chome c j'as un herrad guel é yondi e aveil er sècourc de gontlttic en aflserieti ng en llis, ha rantein e ras dehou en ol chervigeu a bèrc é oè capübte. E zoustéi' hag è Immilité e oé admirel guet en oï. Partie c ras anfin eit jnonnet d’er guér a Vilan, è pébani é ôé bet 1'eceuet gtiet ur joè ha guet un inour drès-onlinaer. Erstad triste è pèhani è cavys é escopti e dou-chas é galon, nia;s ue gollas quet courage. Cominancein e ras dré spisein \ >