Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/689

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

H doh en aral, rescondet e oé bet delii é oé un dilTerance vras étré hé frièd ,d _ ji 11 - “ - lia hi, rac ean e oe caus, dré er rebraicheuen doé reit delii, de receuer gouron a vartir. Quênt ranLein hé sperèd de Zoué, er Saniés e recom-mandas d’oi er ré e oé énoupresant chongeal, non pas hemb-quin én af-fau ieu ag er bed, macs hoah én treu ag en nean, aveit receu guet Doué er remission ag ou féhedeu. En eu Sant-men e anduras er martir ardro er blai 505 goudé donnedigueah hur Salvér. 1 Er juge Arrian, péhani e oé nn anemis cruel d’er grechénïon, souéhet é hùélet er iniracleu e réer Yartirèd é creis en lourmanteu, e larasanlin: < Diias-é Doué er grechénion; n’en dèsquinDoué ineit-on hag ean honh-quin e zou immortel. » Arrian, touciiet én ur momand, èl gùéharul sant Paiil, ha selieret dré er Sperèd-Sanlel, Imm gonverlissas, hag e zeJivras quentéli eu ol grecliéniou e oé er prisonnieu. Er prefet ag en Egypte, pegleuas conze ag ur gonversion quer burhudus, e zavaeaser ré cruellan' agé vinislrèd aveit arrestein Arrian hag er liasse prisonnéi; d’Alexan-diie. Arrian, durand en lientjium laquas d’instiugein é honrdeu, ha deus-tou péh quer calct oent, gra;ce Doué e driomllas ag ou halonneu; dis-clicricin e rezant d’er |>refet é oenl elnié creciiénion; hag ind e receuas assamble gucl An iun er gouron a vanir. Det-é Inbourata zevri aveit gounie en nean : en dud courajus hemb* quin e anticou é position ag er ranLeleah-zé. Er viihé-nicn n’en dé quet ul lch a repos, imcs quèutoii ul léh agombat, Jcsus-Chrouist en dès merchet d emb henl eu uean dré en traceu ag é hoêd. Er Sauit en dès ean arrouset guet ou litwse, guet ou dareu ha guel ou goôd prope. Tud laclic èl ma omb, ni e garehe-ni obtenein liernh poén er péli en dès cousiet quemenl d’er Saiiil én iiuñ raug ! 01 er péh e ramb, ol er pé!i e soulïramb, e zou casi nitra, mar er hoinpaiageamb doh er péh e vérite Doué, doh er péh e lalle er harraouis, doli er péh en dès groeit Jésus-Chrouisl elt diguéor dembenoraneliou. Me souffreur moñiand, eit houl delivrcl ag unéiemiié adounnanieu,cit joeisscin ag ur gloérliemh sorn ha bcmbfin ! Er hed e lioulenne guetc dud chcrvigeu hilleih poéniussoh eit er i,é e houlenne Jèsus-Cliroiiist guelé serviterion, Sellet petra e ra ursoudard eit en doul avancemant, ur mai hadour eit tolpein danné, ur liourtisand cit pligein d^é brincc. PeLra né rel-hui, petra n’amluret-lmi hui-memb eitcouiantein hou vanitc pé hoti piigeadurieu? Pegource é lahourehet-Jiui qucmenteit Doué, èi e Imès labouret eit er bed? begourceé reliet-hui quement eil hou incan, cl c liuès groeit eit hou corv? EN EIUVÙD DÈ AR-N-ttÉfitlÈftD A VI9 Ü0U1L-MIQDÈL. SAKT SntONT IIA SANT JUDE, APOSTOLÈD. Sanl Simon, lishardiuet Cananèen a balamor ma oé gucnéilicq âg er guér a Gana, é Galïié, quetiléh èl m’en doé het er bonheur ddranahueïii Jésus-Chrouist, e zas de voul unaiïag é fidélan disciplèd: éhuéhus-bras oé d'en héjie pm tout Iia de glcuel é ol instniciioneu,: teste oé ag é ol viracleu. Goudé ma oé het galJmet d’en apostolage, Simon en doé ur garanté ircriiuidani aveit c vaestre diyin: gredus oé de labourat eil é hloèr, ha donnct e ras soudèn devoul un npostol bras. J5i'ellé quel hum yiiet