Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/523

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

il Vrassan ag er ranteleah.i Pe an ihuas el Ia?stre é Tunis, er Sarrasinèci, péré e itoarné boril en'aud, e ciéhas ((uentéli; mses er vocen e attaquas en armé a France, hag é berre amzér c varhuas en lianiér ag ér souciardèd. Sant Loeis ean-mcmb e chomasclan, hag e hùclas quenléh n*en tiélié quet sâueiag é glinhuèd. (iiiihuein e ias é vab Phitip, pèhani e zclié bout roué ar é lerh, ha rein e ras dehou en instructioneu-men : 1° Me niab, recommandein e ran d'oh cârein Doué a greis oucalon; beah perpet disposet de veihucl quêntoh eit commeitein ur péhèd marhuel. ' 2° Chonget liès c Doué, ha chonget penaus cn hou ciiéie, ne verne mèn é oh. 5° Assistet guet devotion én ofliceu divin, ha drest peb tra ér sacreGce ag en Overen. 4° Mar degasse Doué un affliciion benac d*oh, trugairéqueit-ean, én ur chongeal en e huès bi mériteidré hou péhedeu. oü Ne bermettet quet jamaes ma vou goal gonzet ag cn nessan én hou presance. - 6° Mar da ur ré benac de vlasfèmein en hanhue a Zoué, ne lausquet quet er hrime-zé hemb puniiion; 7° Trugairèqneit Douc ag en ol madèu e ra d'oli, ha souplet perpet de zesseineu é brovidance ar-n-oh. Goudé-zcer Sante receuas é Sacremanteti dehuéhan, hag a pe hùèlas é oé toste d'er marhue, ean e ras el laquat ar ur guiè goleit a iudu, hag ènou è zivréh croézet ar c galôn hagè zeulegad sâuct trema en nean, é rantas é sperèd eurns de Zouè èr menib blai 1270, d'en oaid a bemb plüi ha hantér-hand. É vab Philip e zcgassas é France è relègueu, péré c oé bct dougueté triomile d'iiis Sant-Denis. Refleiion. Pebéh intantion purroh ha sanléloh eit en hani en doè sanl Loeis ér brezèl e ras aveit gloér Doué d’anemisèd en hanhue a grechcu! Maleu-rns oé het én é gampaigneu : Dotiéc fallé dehou rn’en dèhé antreprenet er brezél-zc, ha ne houlenné quin gnet-ou. Sanlcficalion er Prince e zelic boul 'cr fréh a guement-cé : é gaptivilé e zou pourliuaploh dehou eit ne vélié bet er victoér. N istimamb q‘uêt attau er mérite a hou actioneu,, dré en issue ou dês. Ne glasquamb nameit gtoèr Douè ér mad e antre-prenamb, ha petra benac e arrihuou, béemb coutanl, Doué e selle drest pêb tra doh en intanLion : en droug hag er mad e secoure en eil hag èguiié de sanlefiein er ré e gâre Dotté. Sant Loeis e drczas er mor, hag e yas én ur vro pêl eildelivrein er grechénion a sclavage cn dilidclèd : mcrhtiel c ras énou hemb hum glemme, hemb rein en distérran merche a ctiagrin, cn ur adorein en desseinen a brovïdance Doué, pèhant e sebluntè bout ruste én é andrèd : é ol gonsolnlion e oé pligein de Zouc, ha gobèr dehou er sacrefice ag é vadeu hag ag é vulié; ha hui, crechén ditidet, pe aarrihne quet eu treu èl ma falle d'oh, hui hum glemme, c vurmure iia mnrtezé memb huie vlasphème, èn ur houlenne hâg ean zou Doué juste? Huin humiliet, hui péhani n’en doh mcit doar lia ludti, ha desquet guetsani Loeis, receu guet Doué er pch e btige guet-ou rein d’oh, en droug èl er mad, ha mêlel-enn é peb amzér hag eit peb tra, én trebil èl èr brospèrité, ti4