Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/490

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

voudiaveit er pedein de zonnet de rein deliai im Escob, capable de hoarne ha de gondnie ôuilis. (irégoèr, péhani e hanahuéa béh ijuer bras conséquance*é choégein bugulion santel,, e zas de Gomane, hag e accourageas er fidé-lèd-zé dré é ajvreu hadre é instruclioneu de voul gredus ér praliqueag er vertuyeu. Pe oé ari ihue en dé merchêt eit choége un Escob, er Veistre ag er guér hug en dud remerquap]an liurn assamblas ol aveit queinent'Cé. Ou intantion e oé hanhueiit un dén benac inourabfe dré é noblance, é lo* quaace ha dré en avantageu aral, péré é istimcr quement ér bed : ind e hanhuas bitteili u dud dehou ag er sorte-zé, hemb eliein neoali hum accordein ar hanni. Grégoèr, pchani n’istimé nameit er vertu, e gtasqué un dén péhani en déhé bet er vertuyen necessér drnr bugul inad, ba goudé m'ou doé presantet dehou billeib a dud a béré oe oé quet bet coutant, racn’ou doé quin mériie nameit ou danné hag ou siance, ean laras dehai: « iN ellan quet approuvein ou intantion: perucne glasquel-hut nameit en dud putssanl revé er bed ? Doué e guhe liés ê certsen tud, péré c seblante bout distér ha disprisable revé deulegad er bed, ire-solieu a hrsece, péré ou rante digne ba capuble d'occupein er hargueu ihuelian. Unan yg er ré guetanag en assamblée vennas gobér goab a gonzeu er Sanl, én ul laret:« Ma ne vcnnet quet ag eu dud inourable, t|ue-méret eit Escob unan a vesque en artisandèd hag a !y er boble: me gon-seïlle doh choége Alesandie er -gleuaér: ni e ra ol hur boéh dehou. » Grégoèr e gueniéras er honzeu-zé a zevri, hag e houlennas pihue oéen Alexandre-hüiiL, Unan ag er gompagnoneah e yas queméh d'er hlasque hag er presanias é creis en assambléeit gobérur hourd. Alexaudreeoé hantér nuah, goleit hemb-quin a bilioteu vile ha ronguet: ses erhoalh oc hanahuein é viehér, quen du èl ma oé è face, é zeourne hag er péh e oé disolo ag é gorv. En olhuin laquas de hoarhein doli er gùélet, Alexandre ne ziscoé quet hout bamel ha narrcslé è zeuiegad ar hanni. E air tran-qtiille cannoncé un dèn coutant ag è vichér, ha quement-cé e ras cre-dein de sant Grègoèr é oé un dra Lenac èn-ou drès-urdinaer. Grégoér en tennâs a coslè, hag e vennas gout guet-ou ean-mentb pihue oè. Alexandre e avouèas dehou é oc sâuet ag ur famille inotirable ha pinhuiq; mses qiiitteit en doè tout aveit assai hélie humililé Jésus* Chrouist ha quemèr ur stad a vuhé culiet, petir lta poénius : ne oè quet en necessité, ma:s en desir hemb-quin de bratiqucin er verlué surtè en doc groeit dchou hutn iaquatèn ur vic1iérquen disprisable. « Meselle, emé-ean, cn huan gleu-men, péliani e zu me borv avel ur mascle, pè-bani e barra doli-eign a vout banabuei. Youancq-onèl ma hiiélet, bag a pe gareiien, ne vében quei quer vile èl nta tiscoan bout. M'em behé guellet pligein d’er bed; inais risclel em behc bet mc salvedigueab. En avantageua gorv hag aspeièd em boè receuet guetDouè, e oè occa-sioneu a dantaiion aveit un dèn.pèltani c venne jjiaiiquein er burt&H, hacbetu perac en e més pèlleit doh en occasioneu dangerus-cé. Er vichèr e cxelpan, deusiou péh quer vile-é, e fournisse d‘eign eit bilmein guet lionestis liag eii ussisteiiii er beurcrion. > SantGrègoêr, goudé cn dout ean consideret mal, c hanahuas cn en doé cavet un Iresol véritable. Eaustjnein e ras Ale.yandre gtiet er lè en doé ean presanlet dehou, én ur recomniandeiit tlelni iiioitnei der gol-hein htt rein dehou dillai prope lia honest. En Escob santel e reloruas