Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/44

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

1

gaihuet guet Doué d’antreein èr hovand : eane gonseillas dehou disclae-rien é l esulution d’é guérent; maes Yehan ne vennas quet er goLcr, rac ma houié assès n’ou déhéjamaes cousanteu Lnrein e ras d’er menah é oé ret parlie hemh reïn de hout de zên erbet. Ev hroaidursantel negassas ïiitia guet ou nanieit Jivie en tivièl en doé reit é dud dehou. Cavouet e rant ul laialre, preste de Soi iie ag c*r poi h mor, ha tpicnl pôl é ar-rihuant ér hovand. ■ É dad hag é vam, pérc n’oudoé ijuet gùélet er menali, pc dremeinas a rclorne dré er guér, e oé souèliet bras mèn é oé oueit ou niub; gobér e rant er hlusque pattout dré er vro, hemb eleuei doairé erbet a nehou. Denstou ne oé i|uet goal-bcl er hovund-cc doli Constuntinople, hannï n’hum avisas de vonnet d’er Idasifuc èl têh ma oé. Vehaii e bedas en abad ag er liovand d hobér tfuenléli trohein é vleùu. Eu dén saniel-zé rte venné (]uet a gommunee er receu, dré m’er havé rai youaneif ha rai zelicat, niües toucliet anfin dré é bedenneu ha dré é zareti, ean e gousantas er hemér é mesquc é venèh. Énou, durand ma oé en ol alfliget è ty é dad, er hroaidur santel e oc carguet a gonsola-tion, hag e joeissé ag nr peah hag ag nr joé e ré dt-hou aneoéhat en ol madeu en doc fjùitieit ér bed. llr bligeadtir <]ne» douce e santê ê ran-nein mclalioneu Douc, ma oé é vrassan pocn, pe oc ret soi tie ag er hairre. Goudé m’endoè passet Imch vlai ér hovaiKl-cc év pratique ag en ol vertuyeu, er Sant-men e hum santas inspiret de vonnet dachihue è vuhè de dy é dad hag é vnm, hemblnim rein d hanalmein dehni. én ur vilmein énou avel ur peur, disanaliuel ha dispriset. Disclaenein e ras é resolulion estrange d’en tad abad, lia lnmi durel e rasétal é dreid, én nr houlenne c bermission eit aecoinplissein ê zessein. Kti abad, goudé en doutean aproct un licrrad, e bérmeUas fjuement-cé deliou. Yehan e guemér quentéh eu hent de dy é dad : é faee e oé tjuer changet dré er yimeu ïiag er morlelicutioneu en doé pratiquet, nia ne oè (juel nioyand d'en hanatiuein. Én ur sortie ag erhovand, ean e gavas urpeur, Iia troijtiein c ras guet-ou a abid,aveit hum ziguisein muyoh-imii. De huélas ty é dad, er Sant e stouyas ar é zetiliu, èn ul laret: * O men Doué, reit detgn er grtrce de vout fidel d’oh, ha neiti abandonnet <]uet én dangèr : gout e ret n’en dé queteit qùittai hou chervige é retornan devat me hcrent; ou abandonnet e mès dré gnruntc eil-oh; rnar losLan dehai, • n’en dé uameit aveit feahein, bel èdan ou deulegad, er garanté linère t santan lioah aveil-haï. > Êl ma oé arrihuc ar en dè!itiéh«d, Yehane dremeinas en nozar dreseu en or-borh. Unan ag er serviterion, pchani en doc er havet cnou en trénoz vitin, e gueméras triihé doh-l-ou hag e houlennas perac n’en doè (]uet scoeit ar en or, Er Saut er pedasdc houlenne eit-ou permission guet én Eutru de sehuel ul logicq érporli, ha d’hobèr énou è zemeti-rance. Édad, quer charitable è! ina oé, e gousantas. Ènou è tremeinas er Sant-men triblai è! ur pcur e&trangeour, disprisel, rebutet liagoapc:t liés guel er serviteriou ag en ty. É occupation liag è ol consolation e oé huni antrelennein guei Douè drè en orseson : soutfiein e ré èné galon ur hombat casi continuel ètré carantè Doué, pèhani en dalhé ér siad-zè > > a élal humiltalion, hag er garantc doh é dud, e hùélè quel liés è passein al-d ou. Èdud, touchet é hùclet é zouslèr, é hutnilito hog é latiautsct,