Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/386

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

cs nc vchcmb quet en gorlo é rei Doud er changemnnt-cé liemb hun hous-santemant. Perac en er refusei-hnï enta, pchour? Perac é resistet-hui doh boéh Douc, p'cn da d’hou caihuein? Gued a Itùchien en en dès ean crict d’oh dré er voéh intérior a ltou couciancc T ha dré voéh er ber-dèguerion:perac en em fersccutet-hui? Petra e vire doh-oh a laret quer prcste hn quer pront èl santPaiil : chotu-mé amcn, me Salvér; petra e vennet-hui ma reïn? Quêrhet goudé-zéde gavouét Ananie, de larel-é, tir hovézour mad, discarguet hou couciance, laretdehou hou poén ha hou chagrin, ha desquein e rei d’oh a berh Doué er gùir hcnt ag er salvcdigueah. & IL®.. TT 9.

Ell IIBTAK DÊ A VIS GOCRUELÉK. SANT TÏIÏBAUT, ÏIERMIT. Er Sant-mcn, guenédicq ag er guér a Brovïns, e oé mab d‘er honto Arnotil. Pe oé bet bndéet, é oé bct rcit dchou hanhue en Arh-Escob a Vienne, banhuet Thibaut, yondre de vam, hag e oé mat hueèl ur sant ne oè quet hoah gùcrgo, hag en doé, quènt merhuel, disclacrietd’é nics cn hi déhé bet ur mab, pchani e véhè bet un dé ur servitour bras de Zoué. D’en oaid a hemb pé huch vlai, er hroaidur-men e ziscoé tléja un devotion,péhani e ravissè dcja é guérent hag e oé er mercbe ag é san-telcah vrasén amzér de zonnet. E dad hag é vam, sonrcins d’hobdr en inslrugein, c ras dehou meislrc abil, hag èl m’en doc ur sperèd digucor hag indinationcu excellant eit er verlu, ne dardas quet a brofittein ag cn instruclioncu e oé reiL tlchou. Conservcin e ras è galon pur ha net è creis er gormptionag er betl. Er Itonle Arnoul, pchaoi c zesiré m’en déhé é vab caret er bed muyoh eit ne ré, er linssé guet-ou de giboès ha de luïélct er hompagnoneaheu. Thibaut ne vanqué quet a vout graeius c quevèr en o!, maes mui n sourci e guemèré hoah d’hum gomportein partout èl ma lelie nr hrcchén mad. Quentch cl ma arrihud ér guér, é assmc mouguein tlré re(lexioneu santcl er pch en doc gùélet ha cleuet cn assamblcieu ag er bed ; ha sel-mui m:t oè clasquct gobcr detiou carein er vanitéeu og er bed, scl-mui a ziouste hag a zisprisancc cn doc eit-hai. E vrnssan pligeadttre oé leinno buhé en Tadeu ag en deserh, bag en exampleu bras a barfgection e remerqnè è buhé sant Yehan-er-Badèour, sant Paul hermit, sant Antoèn, sant Pacoin ha paud a réral, e douché è galon hag e inspiré dehou en deslr de vihuein èl-d hai. ïlirvoudein e rè hemb cesse arlerh er bonheur en doc bet er Sccnt-zc de danhoat cn doustér ag er solitud, ha d’hum antrelennein dalh-mat guet Douc dié en ejtelcice ag er beden hag ag er gontamplation. Assaeein e ras bïhiiicin èl-d’hai èn é dy, én ur lioarne muyan ma ellè er silance, er rctr®d, en; diovcr a vonéd hag er beuraulé mremb cn è zillad. ^ * Monnet e ras de gonsultein un hermit sanlcl, hnnhuel Burchard, pc-hani c vihtié cuhet èntm inïsen, mses e oé hanahuct neoah dre er brud bras e oè partout ag é vertu. Thibaut e ras dehou hanahuein er santi-manteu ag c galon, hag e zisclserias dehoit er resolulion en doé quc-mérct de gùittat é guércnt hag è vro cit bihuetn ehnè retiret. Burchard er receuas guetcarantc hagendalhasguet-ou un herrad : goudc en ilout