Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/353

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

scandalus; mses lii e güré er vaniléeu hag er pligeadurieu 3g er bed. Prope ha gus-quel hrahue oé attâu, ha discoein e ré splan d'en ol é tesiré diméein; mses Doué en doé un intantion aral ar nclii, hag ezismantas én un taul desseineu hé zad hag affaerieu er marhadour, péhani, é léh paiein pourfit eit en argand laqueit étré é zeourne, c gollas memh er principal. Mam er Sanlés e laras dehi penaus arlerh ur hol quer hras ne oent quet mui capable, hé zad ha lii, d’hi avantagein revé hé liondition; hag èl ne oé quet inui moyand dehi a vihuein ér bed én ur fae^on jaugeable doh !ié rang, é conseillé dehi renonciein eil mad der bed. Doué, emé-hi hoah, e venne martezé lium chervigein ag en occasion»zé eit hou ten-nein devat-ou, hag hou consacrein d’erprièd ag en nean, é léh en hani e glasquet é mesque en dud. Lutgarde, a gommance, en doé poén é cleuet aviseu hé mam, mc er fal accustumanceu hé doé déja queméret er bed, e grihué bamdé dre er visiteu hé doé hum accourcet d‘hobér ba de receu, dré en divertissemanteu de béré é hé liés, ha dré er honzeu a ziméein e gleué quel liés. Lutgarde e gùeméras neoah un tamicg goust eit en devotion, hag e goussantas bonl laquéit é pansion c covand Sanlés-Cathelin. Enou, tud youancq, péré en doé hi hantet ér bed, e yas houh d’hi giiélet; maes Doué e douchas anfin hé halon dré inspirnüoneu segréd, hag hum cher-vigeas a léannésèd santel eit diguéor deulegad hé sperèd : a nebedicgueu Lutgarde e gollas er garanté doh en treu crouéet, ha hé halon e zas de vout abrasei hemb-quin dré en lan a garanté Doué. Antréet én noviciat d’en oaid a uéguénd vlai, hi e gonduié ur vuhé quer mortefiei, ma en doé-eune bras el léannésèd n’en déliéquet padct pôl he devotion. Er Santés e remerquas é suspettent hé grèd eit en oraeson hag eit en exel-ciceu a benigen, hag hé huranté eit en humiliationeu; m®s er boéne gueméras a guement-cé, poén péhani hi humilias lia lii mortcfius muyoh eiten treu aral, e oé het forh-salvuseit-lii, rac desquein e ras dehi hum zefie a nehi lié-hunan, ha gobér e ras delii santein en dobér continucl hé doé ag en hani en doé commancet én-hi en cevre a hé santeGcation, hag a hchani é hortè en accompüssemant. IIi hum avancas èl-cé c hent er barfaection t hag e zas de vout quen agréable de Zoué, nta receuasguet-ou, opèn er graeceu necessaer eit gobér hé salvedigueah, graeceu aral drès-ordinèr. Hemb cesse é ré méditation ar vuhê Jésus-Chrouist, ha liéol studie oè réglein a guement ma oé possible bé buliè ar tiani hé Salvér. Oecupet bemb-quin guet en élernitc, hï e bratiqué er yuneu, er morleficationeu rustan hag c vihuéér vrassan relrad. Quen distague oé doh en treu nger lied, que nhum occupas jamaes guet dobérieu er horv : ellein e rér laret é ré d’hè hoéresèd en example a ol verluyeu ul iéannés, pchani cn dcs renonciet d’er hed ha dehi-mcmb. Douè, pèhani e gastie é scrvilerion èr bed-men, c zavseas d’er Sanlés-men pocnieu a gorv hag a sperèd. Ur vuhè quer pur ha quer santel e zelié houtadmiret guetcn ol : ïod a lié hoéresèd neoah c gavas un dra benac de laretar hé hondui, hag e lal gonzas ntemb a nehi; Lutgarde e souf-fras guet patianlaet en treu faus e oé larel nr hé housle : n’en don quet, emè-hi, divlamoh eit Jèsus-Chrouist, pèhani, deuslou ne oé quet bet cahlus a béhèd erbet, c oé bettrettet èl ur fal zén. Mé, pèhuni e zou è gùirionné ur béhourés, mar don dicricl, ne souffran nameit er péh e 536 miiiÉ