Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/324

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

i, 506 BUHÉ Elt SjENT* vonnét d'acliiliue é vulié è mesf|ue er venèli ag er memb uili; miesDoué» coutunlagé volanlé vad, en tennas devat-ou, quént meii doébelamzér d’accomplissein é resoliilion. Kaingarde nezé e bourvaeas de zoLèrien hé bugalé, ba goudé lii dout Iaqueit reihtet vad én hé ol atïaeneu, c renoncias eilmat d*er bed. Que-mér e ras er gouil a léannés é covand Marsigny, a balamor ma oé marhue Iloberl d Arbrisselle, Fondaiour hag Ahad a Fontevraut. Tud a galiié, câi' hug amièd dehi hi hélias bet dor er hovand-cé, én ur ouilein Jiag éñ ur hohér ou fôssible eit hi iaquat de changein a sanlimant. Hi ou hùittas, én ul larct dehai hardèh-mut: « lieloruet d’er bed, rac ek-on-mc, c han deval Üotié. Ahad en achémand a hé buhé, er Sanlés e gastias hé liorv dré bep sorle penigenneu ha morlelicationeu calei, liage labouras a ol liè nerli eitan-tretennein er spercd aglahar baga anquin, péhani e fournissc d’lii deu-legad ur vamcn continuel azareu. Nc veriné quet souffrein ma vélié het douguet respccterbet delii a gausd'hc huliic lm d’hé oaid, Hélmmüitée rc dehi senlein doh hè ol lioéresùd, ha lium sellct cl en dehuéhan a neiiai liag èl en dislérran matéhag cn,ty. Garguet dehoarneen alhuèieu ag er liâu ha de dennein er gtïin, en ol e admirashé sourci, en douslér, er hatiantcet liag er charilc guet péhani cn hmn aqùiliasag er gargue-zé : cliuchet-bras oc dïianalmcin ol dobcrieu pcb-unan a hé hoéresèd, ha dc rantein quentéh chervige dehai. Raingardec achiimas liéhuhé ê mesque el lèannésèd-zc ér pratique a hep sorte vertuyeu. Én lié hlinhuèd delméhan, goudc rnïiè doé receuet en nouien liag er Sacreinam ag en Autier, é adressas er bcden-inen de Zoué : « Me houèr, men Douè, petra e vou groeit a me borv; en doar hum ziguéorou eit er receu a retorne; marspihue e rei retiranec dem inean? Piliue lù hon-solou, namcit-oli liut, me Salvér? Mïd Iaqua enta ètrè ou teourne, en inean-men e huès bet crouéet. Me zou, giiir-é, ur béliourcs-vras : én gorto-on é aceordehet deign en effcdeu a hou miséricorde, e mès gou-lennet perpet ém pedenneu; èl-cé, ine recoinmandc d’oli me incan ha ine horv. » Goudé-zè c oé bet laqueit ar el ludu, hag è ranlas Ité iuean de Zoué, èr blai 1155, llé bülid e zou betscrihuet drè Pierre, Uè mab, lis-hanhuet enrïiow- rable, Abud a Gluny, . Krncvloin Er Sanlcs e lmannadc hembcesse arlerh er madcu ag en nean, rae ma sellé er vro-men cl un dcvalena drisièdigucah liag azarcu. Er bede zou Imn exil, hag-en nean e zou hun gùir bro. Pcguemenl «n grèd ue zclim/ih-nl huii bout eil monnet <lïmr bro? Er ré forbannct e iuiplo o! ou danné, ol ou spercd, ol ou amièd eit nia vou pei mcitct dchai rctorne dou bro. Groeit èl-dïiai; implceL ol er pèh c tmès a zannc, u sperèd, a yelicd, eït monnct d'en nean, pchani e zou hoti pro vcritable : azè-c c ma Doué hou tad, Jésus-Chrouist, hou prcr, Mari, hou Mani, quemctit a Samt hag a Santèsèd, rpiement a hou qitcrent hag ag hou aiuiètl. lluannadet, èa ur selmet liés hou tculcgad trema cn nean ha labouret ag ol ltou nerh eit monnel denou. Mar tlcs er bed-mert, pchani c zou un exil eit-omb, quement a bli-geaduiïeu, a zannc hag a tlreu brulme, petra-vou ér baraouis? Mardè tpien excellant er pèh en dcs accordet Duué d’c amièd ha d e anciiusèd,