rü cùret scntein friiet dali-l-ou én amzér tle zonnet lia renonciein d'hou fans lézen. > Cyrille e rescomlas dehou guet courage: i Ne vennanquet u iiou promesseu cacr hu Lrouipus; mars bourrein e ran ag er rebruicheu hag ager nienaceu e ret d'eign : mar reiiise rne zad deign en antré ag é dyt men Doué ne refuson quet d*eign en or ag é varaouis: eit un de-meurancea zoar haga l’anq e goltan, m’em bou unan groeit a eur hag a zianiant: coutani-on a vihuein peur ér bed-men eit ma vein pinhuicq ér bed aral. Ne zougean quet er niarlme, péhani em délivrou ag er vulié miséruble-men hag e rei d’eïgn aniréein én ur vuhé aral, hilleih gùel, péhani n’en dou quet jamaes a achemand. Er jnge, souéhet e cleuet conzeu quer courajus, eit er scontein hoah, e ras er garrottein cl aveit bout eouduiel d’er supplice; maes ean e ordrénas é segrèd d'er bourreau gohéi1 hemb-qnin eune dehou. Casset oé Liet diruc un tan bras, ha menucct oé bel de vout taulet abarh; mses éléh creincioé raug en tourmant-zé, er hroaiduradmirable-men e ziscoas houh bout fermoh ha sonnoh én c resolution : ne changeas gnel a lihue ha ne scùillas quet un dapen dar hemb-quin. Ei bourreùu nezé e gue-mcras ur glcan, hag e rasseblant a vennein en dibennein, lia Cyrille e bresantasé houg guetcourage. Er juge, instruget a guement-cé, e ras en degasse a retorne én é bresance, hag e laras dehou dré gaer : t Hama! me mab, gùélet éhcsen tan e mès groeit allumein eit ha los<jtiein é bihue; renoncie d’ha faus lézen, ha te retornou de dy ha dad; lare-d’eign Uâ te bromette sentein gùel doli-t-Guén amzér de zonnet, > Er hroaidur e rescondus quentéh : € Té hès groeïl gueu doh-eign, tyraod, doh m’en degasse amen. Ne zôugean nag en tan pag er glean. Un desir berhuidant e mès de vout é creis erflumme, e11 monnet devut mon Doué : haste enta gobér mo la-quat d’er marliue, eit ma hein buannoh de joeissein a neliou. > Oi er ré e oé énou presant,, écleuet ur hroaidur queryouancqé conze èl-cc, n’ellent quet purrata ouilein ; maes er Sunt e rebruichas ou dareit dehai, èn ul larel: « Perac é ouilet-hui hag éoli-hui aflliget a balamor d’eign? Ilui e zebehé quentôh hoarhein ha hum rejoeisseio a mem bon-Ueur. Deit de ganoein cantiqueu a joé étal er gohat tan e ya d'em los-qnein. Ne hanahuet quet er vrastet a me fé nag er ranteleuh é péhani é han dantréein. Lausquet-mé enta d’achihue buan mera buhé, ha n’em disinouret quet dré hou tareu. > Clietu er santimanteu caér é pérè é varhuas er Hroaidur santei-men. Cleuein e ras guet joé prononcein é santance a varhue* hu quenléh è ridas de vout taulet buan é creis eo tun, é péhani é cavas ur marhue prècius dirac Doué ha glorius dirac en dud. ' Helleiiioii. Er IIroaidursantel-men,pèhanine ré hoahcasinameit antréein ér bed, e oè déja scùéh ar en doar, hag e zesiré merhuel eit monnel de joeissein ag ur vuhé hilleih eurussoh. Ni e vihue ér bed-men èl én ul iéh a e*il hu pêl do!i hun gùir bro. Pe chongehemb a zevri èr hùirionné-zè, ni e zisprisehé eliué er vuhé-men, e ztdiamb cjiuttat quênt pèl, ha ni e huanna-dêhé arlerben nean, é péhani é ellambarrihue imber, Me oldesir e zou merhuel, e lurè sant Paul, eit monnel devat Jèsus-Chrouist. Ha ni, nt e gâre elléh-men a exil, é péhnni é omb persecutet dré guemenla ane-miscd, é péhani é omb quer maleurus dre er boénicu ha ehagveigneu c ‘ 30
