Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/251

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

uisi. ' 22 IMBRIL. --- SANT SOTKR, PAB IÏA MARTlB. 233 Mar en doé tiuenienl a sourci ag er ré e chomé ér broyeu pôllan, peLiéli auantion nendoé-ean aveii er ré e soulïré édan é zeulegad? Gùélet oé er Pab bras-men, uset gueten oaid ha guet è lubourieu, é vonnel de glasi|ue ê verdér ér groheu, él léhieti édan en doar, aveit ou accoura-gein dré é instructioneu hag oñ soulagein flrè é cliarlléeu, revé er pcli e hùélamb él liliér e scrihuas sam Deuis, escoli a Gorinthe, d'er boble a Rome. Hou Pugul eurus Soter, emè-ean, nen dès quet hum goutaniet a hum garguein ag er sourd de zastume alvezonneu, ha d^hobér ou hasse él lêh ma oè brassan dobêr; maes haval doh un tad mad, ean en dè$ re-ceuet guet madeleah ka carantê er ré en dês bet recour dok-t-ou: ou hon-solet en dès dré é gonzeu, ou accouraget dré è exampleu kag ou secouret dré è iarganté. Ellihér escrihuaserPabsaniel-mentiTerbobteaGormlhe.eoébctcavet quen admirable, ina oé leinet liés é assamblé erfidétcd. Soter, douguet èl ma oé eit conservuiion er Fé hag eit sulvedigueah é nessan, earrestas a guement ma ellé ravageen hérétiquèd, péré e gominaucé coiTompIein doctrin en llis, én ur bêrdègwe ur laus lézen. Er Pab caraniéus-men e boarnas hag e gonduias eu Ilis bet é varhue. Ur vuhé quer pur, quer sanlel, ha queï lacn a fatigue tlnrand ur berse-culion quer ci uel, n’ellé quei mampiein a voutcouronnet dré er martir. ÈI ma oé tourmantet ha inassacret er grechénion é peb léh, er pèn quetan ag en Ilis n’elté quet achape doh ftirie quenient a dirundcd. É \urhue précius e arribuas ardro er blai 177. liefleüLluii* PegneRient a boén en dès anduret er grechénion ag en amzér quetan ag en Uis! Ha neoah, ind e soulïré ol quement*cé guel ur balianuct ha guel ur joé admirable, dic ma considérenl er befie amzér ag er vuhé-inen ha inaehongent ér recompunce caèr hag éternel a béhani é oent èn gorto énnean. llumcliei vigeamb ehué ag er mcmb retlexioneu aveitsouf-frein guet er memb courage ev poénieu distér e urrilme guet-n-emb. Er péh e anduramb ér bed-men e zou bihan a dra, mur er hompara-geanib guel er recompance e zou preparet eit-omb. Iluu buhé tïen dé naineit ur momand é coinparage d‘cn éternitc, péhani e zelie bout hun reeompauce. Pe ne vihuamb eutu nameit ur berrig amzcr, lïhiiñ nès ehué nameit ur berrig amzér de souffrcin. Er chonge hemb-quin agencternité eurus a béliani é omb én gorto, cn csperanee de joeissein un dc a Zoué, ezelie Imn ranlein coulanl hag eurus a vermen meiub. En esperance-zé en dcs groeit d’er Varlirèd undur en tourmanleu hc^iplan; en espe-rance-zé en dès groeit d‘un alin a Ssenl santein un douslér hag ur joé intérior é creis er penigenneu ruste e bratiquent, liagé creis er berse-cuLtoneu ou doé de souffrein a berh er bayannèd hog en hcrétiquèd. Coniamplamb liésen nean, haconsidéramb-ean avel liun bro, hun de-ïneurance hag en irùn preparet d’emb guet Doué. Er Ssent e zou betén hun raug ar en doar, e zou tremeinet *. oueit-ind de guemér eit jaimcs positiou ag en eurustet-zé : ni e dreineinou eliué èl-dliai, liag er ré e zeihun goudé e dremeinou quer clousèl-omb ; n’endèsnameilcncterniu péhani ue dremeinou jamses.