Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/230

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

RUIlfi KR SJENT. ïiehi lié-humm, en doc rècour doh er beden er ynneu eït rénhein en ol tanl;itioneu-zcf ha Doué e rccompan^as lié fidclitc ha !ic ferseïérunce dn ur rein dehi ur peah pai faet. * Lr brud a hé vertuyeu e yas pcl, ha hilleih a verliètl tlevot e zas tle hiim officin aveil bihticin éclan tThi cn hé solitud. Hé zy e zas sontlèn (Je vout changel én ur hovand, ha giièlet oc en oi léannéscd-zé, édan nr Aaesircs quer santel, c conduie ur vtihc devot mei ljei, Er ho\añrf-zé quer petir ha quer biiian a gommance, e zou bermen ur gommunaiité Jiap ur chapistre inotuabie a chanoinésèd. Er Santés-nien, goudé tregond vlai a henïgen tremeinet ép liovand-zé, e varhuas er biai oaidctardro iri-uéguênd vlai. Doué e zisclserias hé santeleah dré galz a viracleu én hé buhé ha mnyoh hoah goudé hé marhue : hag er gucr a Vons en dés hi heméret avert hé fatromés. UeHeïion. Santés Vautrud, merh de zeu Sant, hoér d'ur Sanlés, prièd d'ur Sant, ha hi e ellé manqueïn a vout Santcs? Péh tjuen diés vélié de gavouét ber-men fnmilleu quer santel-zé? Eit ma lehé er vertu dré héritage én ur fa-tnille, eit ma ellehé er liérent rantein ou bugalé devot ha santel , ind-inemb ezeliehé bout pinhuicqé vertuyeu. Eurus en tad, eurus er vam, péré e !ausque un héritage èl-cé guet ou bugalé! eurus er hérent péré eni aerag ou marhue en dès er gcnsolalion d ou dout instruget mat mi bti-galé, d ou dout inspiret dehal dougeance Doué ha de lezel giiet-lnii eit héritage en exampleu mad a vertu ou dès reit dehai énou bubé ! Hâ nei lausqueliènt guei-hai quin héritage, hag én ou lausquehent dilvourvé ai ol inadeu er bed, ind e elle espèrein guet confiance penaus é vou er vu* galé-zé beniguèl guet Doué hag en en dôu sourci a nehai. • IfofrfrfrSfrfrfrfrfrfrfrifrHfrfrWfrifrfrfrjfrS^ il E» DÊCVÈD DÉ A VIS IKBHIL. SAIST MAQUiER, ARII-ESCOB. ErSant-men e ôé guenédicqag en Armeni. Goudé bont bet dessauet) guet é dud èl lézen a grechéueah, è oé bet laqueit étré deotirne cn Arh-1 Escoha Aiuioche, pèhani e oé câr dehou, ha péhani, é hùélet é siance hag é vei tu, e gomprenasé oé cJioèget guet Doué aveit bout un dé er sclaerdér ag é Ilis, ha dré guement-cè, è ras dehôu en Urheu sacret. Groeil bélêg, Maqneer c hum acqùittas ag en devacrieu ag è stad éti ur farcon qüer sante! ha qticn avantajus aveit salvedigueah en ineanneti, hag e oè istimet ha respectet quement guet ol er boble, ma laras un dè en Arh-Escob dehai: « IIni e hùéle è on oaidel-mat; intèressel-o)i oltle choège èm léh un dén santel, capable d’lrou conduie ha de reparein mei fauteu : me grède c ma destinet d*oh guet Doué avcït Bagul er bèlêg1 MaqiiLcr, ha mar er choéget, c varhuein coutant. * En ol e rescondas « Maquacr e vôu Arh-Escob hou coudè, ha ne faJle d*emb nameit-ou. * Hag én effèd, goudé marhue en Arh-E^cob-zé, é oé bellaqueitén é lèh. En dén santel-men e gonduias é bobJe guet ur garanlé hag un doustér admirablc, Sourciusoé ag en ol, ha souffrein e ré guet patiantet en ol anjulieu ha persecutioneu. ,Er beurerion casi ol ne vihuent nameit dré é sccour, hag èl m’en doé receuet gnet Douè en donaezon a viracleu, é dy e oé casi perpetcarguet a dud qtieih, a dud mahignet, goleit a in*