Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/228

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

l. neiti «r licrieu Lras guet ou Jounèd hajj ou merbleu aveit ou sauvein doh er |>illago. Erhui barèd-zé ezaséaeifèd é Trünce, halmmstrcùuas partout aveilpillein. Urvanden a nehaie uDiiéasén lourépéluiniéoé er Saut-nien, hag è hùéletc ehalenneu, inder heméras aveit ur hriminel hras henac, ]>chani e cé bet ranlenncl énou : goulcnne e rezant guel-ou pch sorle lorfyet en doé groeil: er Sunt ne rescondas dehai nameit é oé er goa* han hag er fultan dén c oc ar en doar, ha ne vérité fpietmemb bihuein. INezé unan ag er soudardèd e sùuas é vréh eitfeutein é bèn guet un taul sabre; ma;s arrestet oc bet dré un dourne ol-buissant péiiani en am-uôchas a accomplissein é fai zessein : é vréli membe chomasquer sour-det, que nellc quet mui hum cltervigein a nehi. Er Sant, én ur hobér signeer groéz ar nelii, hi laquas ér stad ma oc aguént, ha dré ur mi-racle hoah caèi oh, c gonveriissas d'erFé er soudard-zé,péhani quenlèh C huin rantas reügius. SantGrégoèr, escobaDour, péhani en dès scrilmet buhcsaut Hospis, e raportepenaus énè amzér é vihuc hoah er religius-zé. Aatin, sant Hospis, goudc en dout groeit ur benigen quer calet lia praliquet morteüciition quen drcs-ordinér abad pembzéc vlai, e cliomas clan, ha Douée ras dehou d hanahueiu é venné en tennein ag er bed. Unl habitunda guér e zas pronle d'er gùéiet, ba doh er honsidérein dréer iencslre ag é gumbricg, scontct é liùclei er stad é pchuni é oé, ean e laras tlehou ncllé quel comprenein penuus carguet èl ma oé a clialenneu ha daibrel guel er prinhuet, é ellé andur tounnanteu quèn hir haquer ca-Jet, Er Saut e rescondas dehou penauâ en Doué eit carantc péhani en en doé hum Iuqueit én ur stad qucr poénius, e ré deliou nerh ha courage irjg e zoucc meinb é boénieu. Tri dé quônt é varhuc, èl ma sanlé c aer deliuchati c Lostat, ean e rus iemel é clialen, hag en andret-zé ag c gorv c hum gavas gùrcl ha daibret guet er piinhuet. Hospis hum Iaquas de bedcin Doué, siouyei ar en doar hag én ur scùille ur mor a zareu. Goudé en doul receueL c Sacreinanteu dehuèham, ean hum astcnnas ar ur banq, hag e varhuasguet ur inin douce ha jocius, érblai 581. ye iu(jet qud, aoeit ne véket tjuei jufjel: car juget véhet revé ma hew p,ju juget er réral, e lare Jésus-Chrouisl én Aviel revé sant Maiieu. Én ur jugeiu huu uessau, ni e huin ejipose d’hobér ur jugcmaut temérscr, car en apparance e drompe liés. Sant ilospis, dré ma oé gronnet â chalen-ncu, e oé bct ijuemcret aveit ur hriminei, ha neoah é oé ur Sant bras.i Islimel ol er réral èl Lud gùel ha santélcli aveiL-oii: ne feholi tjuet ju-gein guet rai a fuveur ag ou aclioneu. Mar gùélet un aclion ful bcuac én ostérior ha revé en apparanee, ne gondannet quet eit quemenl-eé hou nessan: manezé en ignoranee pé en intanlion vad en dès, er raniej divlam ha dibéh dirae Doué. Hag c véhé scla;r ha splan en droug en dcs gfocit liou uessan, n‘en dé quei doh huï c er jugein, maes de Zoué. Dtf hùélet hou prér couchet én ur faute benac, chonget hù n’en doh quet hui ineinb cablus ag er inemb faule, pé marlezé ag un aral brassoh. Mai nhum sanlet quet cablus, bcah atlau humble, trugairéqueiL Doué deiii dout hou preservet, hou péet truhè doh hou prér, pedct Doué aveit-? ou, chonget én-oh hou-hunan, hum esaminet ha hum juget houdiunan.