Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/194

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

ER S£NT. M Doué ne hortas quet marbue é servitoiirficlel aveit discoein é santeleah dré un nombre-bras a viracleu. Tud maleurus ha goal intimtionnet e bre-santas dehou gùin d’ivet, é péliani en 011 doé laqueit un ampouison; er Sant, én ur liobér révé é guslurne signe er groéz ar er gnin-zé quênt en ïvet, e hùélas er liuiren é torrein én ur momund, h_ag ean e iianaliuas assès é ôe ampouisonnet er brenage-zé. É léh discoein bout souéhet „ ean e laras deliai gnet é zouslér ordinér : t Béèh pardonnel guet Doué,

  • mem berddr; liui e hùéle bermen pegnement a raéson em boé-mé de » laret doh penaus hou faegon de vihueinlia me liuni □'clleniquet hum
  • accortlein assamble. * Un dé, dirac imafin a dud assam blet, Bensed e ressuscilas unnovice, péhani e oé bet flastret dré ur vangoèr couéhet ar neliou.

Er roué Tôtila, antrèetén Itali, souéhet é cleuetconze ag en Abad santel-mem èl ag ur Profaei, e zesiras goul liag ean e oé gùir er péh e gleué laret a nehou. Ban e ras en avertissein é vélié bet oueit d‘er vi-sitein; niaes é lèh monnet ean-niemb, ean e ras d’unon ag é offlcerion que-mér è abid hag é oi mercheu azignité royaie, ha monnel èbcé de gavouét er Sant, Quentéli él nTer gùéhts Beuaed, é laras dehou : < QùtUeil, me > mab, erg,usquemant-cé, pcltani napparchante quetd’oh, haneguhet »_ quet pihue-oh. * ErHoué, pe gleuas quement-cè, e yas ean-memb de visitein erservilour-men de Zoué, hag e liurn daulas étal é dreid. Er Sant e bourfltas ag en disposition c pèhani é oé er Princc-zé, eit repre-suntein ha rebraicheln dehou er ravage horrible e réèn lluli; goudé-zé, ean e laras dehou : < Hui e guemèrou er guér a Bome; hui e drezou er » mor, ha durand nùu vlai é véhet roué ag en Itali; msesen dêcvcd blai, » hui e varlmou, ha hui e vou galliuet dirac u ibunul Jcsus-Chrouist, > aveil rantein conte deliou a hou ol cèvreu. > 01 er péh en doé iarete zas de vout gùir, Tolila, scontet é cleuet quement-cé, e lmm recom-mandüs de bedenneu er Sunl; er Roué barbar-zé, péliani e oé quer cruel aguênt, e zas de voutdougoh, lianecessas a vrudein vertu en dèn santel-men. Anfin er Fondatour hag er Patriarche-men e annon^as é varhue d’é zisciplèd, hag e ras toullein è vé huch dé quênt ma varliuas. En derliian er heméras nezè, hag eo huéhvèd dé ag é glinhuèd, ean e hmitennus bout casset, d’en ilis aveit receu é Sacremantea. Bein e ras goudé-zé un instruction d’è ziscipïèd, hag èn ttr harpein ar unan a nehai, er Sanl e bedus én é sati, é zeourne ustennet trerna en nean, hag e runtas é peah é sperèdde Zoué, èr blai 54-5, oaidet a driblai hatri-uéguênd. Réglm spiriluel sant Benced. 1°. Groeit en ol vad e ellet, ha credet perpet ne huès groeil nitra. S2°. Aveit bout parfact, hou péet ur galôn humbïe; ha cârel Doué ha hou nessan dré ur garanté purha hemb interesse erbet. 5°. Petra ne rehemb-ni, pe chongehèmb erhat ér honzeti divin-men : Ciasguet deguetan ranteleah en nean, ha hui e gavou en ol treu aral. 4°. Sel-mui erambaveiLDoué, sel-mui ahneeeu e receuamb guet*ou. 5«. En liani e houér er pedein‘erhat, nescùéhe jamses é pedein. Ro, En neinb e chonge bamdè èr marhue, n en dès quet eune a ver-Uuel; hag en nemb e chonge ér baraouis, e pave doucc er marhtie. 7U. Er gùellan moyand cii gobér erhat è ol uctioneu, e zou clioiigeal é vèr gùèlet guet Doùè é peb lèh.