Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/122

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

I I I ï. s

1’fti nuné Elï SjEKT. iii1 goasiderein en nean, en heanl, er siirèd, é monnet lia (ionnet quen ingal Iia qner réglet; éâ ur gonsiderein goutlè qitemetit-eè en eftedeu admiraljle ag ur brovitlance ar quemenL ira-zou ar en ilour, e zas de gomprcnein ne oè uameit ur sperèd souveraen hag inlinimanl parftei en <Joé gueiiet crouéein treu qner caèr, Im derliei ur reihuet quen admi-rable. Quentèli mn lianahuascr gùir ftoué, Juliemie e ras Imni insti ugein ar er Iieliglon a grechéneah, ha difarieta zivout vaniléeu lia piigea-durieu en donr, n’lti doé mui quin chonge na quin studi nameitde vè-ritein madeti en nean. Conduie c rè ur vulié retiret, ha jamaes ne oé gùèlet è compagnoneah cn dutl ag er Led. Hè iiitaniion e oé pligein de Jèsus-Chrouist liemb-tjuin, péhani hi doé queméret aveit hé Trièd, én ur gonsacreïn dehou hè gùèrhlaM. Forh-charimhle e oé eiiué é quevèr er beurerion, hag ou soulagein e ré a gucment ma ellé. Er sanlimanteu caer-zé e oé é calon Julienne, pe zas hé zad d'hi fromcllein aveit prièd trEluus, goarnour a Kicomètli. Eluns e yas d*lii gùèlet, hag er Santés er rcceuas guet peb sorte honestis; maes chuè disgltiei iein e ras deliou, mar en doé caranié aveit-hi lia desir d'cn dotii-hi aveitprièd.èoè rel dclion hum rantein crcchèn: * car,emè-hi,a vihannoh » (pieincnt-cè, ne vou quet moyand d emb de vrhucin eui usassamble. * EIuus e hum gavas souèhct iñerbet, pe hiiclas é oé crechénés. Pe oè passcté souèh, can e iaras dehi: « Peua ! ne hanahuet quet hui en or-» drènance lerrible en dès dougucL èn ampeleur Maxtinian inemb d’er grecliénion? Ne houiet qnet hui de béh inaleur en hum exposeL, mar dalhet fenne én hou santiinant? * Julienne e rcscondas deliou : ‘Considerel hui-memb, EIuus, pdh qucn diraeson-è er Reiigionè péhani c luiès bet er maleur de voiu gannet; er brassan desir a me halon e zou d liou cùèlet è rcnortciciu de superstilioneu er bayannèd ; ha mar e huès ur garanlé bennc aveil-on, assurct, mè hpu pode, hou sal-vedigueali, èn ur adorein er gùir Houé, » Eltius, pèliani e sanlé nerh !ié honzeù, e ziscltcrins dehi : * Mc gfl-reliè accordcin d‘oh er pèb e zesirct; maes hui c iionèr è collehcn mc ol danné, me hargue. lia mem jnihè : mc gouèhehè é malgrcece en Ampeleur, ha jamses nVm pardonnou, mar lium rantan crechèn. * — Pmians enla, emè er Santès! liui e lmès cune ag ur Prince, sujot d’cr marhue, Ita hui e fallc d^oli ma tennehen-mé ar-n-an, di èen hor-l iplan ag en ol torbelteu, colèr iin Donè, Iïoué cn ol rouanné? Gout e rel c on crediénés, ha nie lure d’oh peuaus en ol tourimmleu ne voim ipiotcapable d‘em honirnigncin de zispüge d’em Douè. » FJuus, è liùélet no oé nitra d’liobér guet-lii, e changeasé garanlè è furi, hag e gondannas or Sanlcs, cl crechèncs, do vout dalhet a scouro drè hé bleâu. Quehent ma chomas ér stad-cé, liè face o zas de vout qnor focnhuet, ma oé dices hi Iiauahuein, lia biscoah ne oè het clcnct è laret nanieit er honzeu-men : « OmenDoué, dcit d*em socour; n’em al>an-» donnet quet er boèn e souffran aveit hou clnèr, liui péhani endôs con-

  • servet en tri croaidur èr lournés a Yabylone, ha Daniel é crcis el
  • lionnèd; én oli, me i Doué, c rtia me ol confumce*

Dôc sondard ha lmèh-uègnônd, toucliei è hùélet or batiantaet hemb parguet pélianier S:intès-mon o soiiffj*è cn tourmanieu brassan, e lmin gonvcrtissas liag e biras a voéh iiiuél c oent ehuè crecliènion. Er goar-nour, é.i arflcti a balâmor ma nellé qaet discarre courage urverli quer + j . i u ' 1