Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/118

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

féahcin. & liUIÏIi Elt SiliNT.


5? & BR BÜAHZÈCVÈD DÊ A V19 UOAVRÊB . SANT VÂLANTïN, delêg ha martih. Sant Va!;mlin e vihué ér gucr a Ilornc guct ur santeleiili f|ner br;ist nni oé respectcl non pas licmb~quin ^nel er grechcnion, mscs lioaU guet er bayannétl. Urgaranté spécial cn doc aveit er bcurcrion; hagaimon-ceine ré en Aviéï guet ur IVéli admirable. É liuinilitd, é zoustér hag un air a santeleuh, péhani c oé reinerquet cn é gonzeu hag cn é oevreu, e ré dchou bout admirct gtiet en ol, hag e oé caus ma hounté un nombre bras a ineanncu de Zoué. È1 ïna vihué én un amzér a berseculioo, er Sant-men e oê fidel de vlsilein er grcchénion e oé luqueil ér prisonnieu, bag ou accouragé dè zerhel fcrme doh er Fc. Sourcitis-oé ehtie d’hober interrein corveii er Varlirèd. En Ampeletir Claudc, péhani en doé clcuet conzc a Valanlin èl ag un dén en doé un furnès hag ur mérit drès-ordinér, e hoantas er gitè-let, hag e ras er h!asque. Gobér e ras un diguemcr mad a neliou : maes ean e laras neoali dehoti ne oé rpiet coutant ma ré profession ag er Re-ligion péhani e od contrcl de zoucèd er ranteleah. Er Deiêg sanlel-men e rescondus qucntéh : « Princc, pe hanahuchoh en Doué c adoran hag > chervigean, hui inim istimehc rai eurtis liou pout ur maestre él-d-ou. > En Ampeletir cn atter^asa zivout mar-a article ag er Fé : erSanl e expliquas dehou én ur faepon quer scher er poéndeu principalan ag er Rcligion, Iiag e ziscoas qucr splan deliou er vanitc a supei ütioncu er baya-nnage, ma commancc bout toucliet dré en nerh ag é gonzeu. M,ts er Prefel a Rome e represantas d‘en Ampcleur en dangér e oé ne yehé er boble a hum rcvoltcin inemb debou, mar hum rantehé crechén, ha 1 mar )ansquehé Valantin hemb punition. Erprince malenrus-cé e vouguas er hraece, péhani er pressédiagcr solité én intcriord^lium gonverlissein, hag e abandonnas er Sant d*ur juge, hanliuet Astôr, carguet d'hobèr dchou é brocès. Âstôr e ordrcnasde Valantin momtet d*é dy aveitboul interroget. Er Sant, én ur antrcein,c sùuas c zeulegad tremaeh nean, liag elaras : < Me l> Salvér Pdorable, pe liuès scniliethou coôd préciusaveitsalvedigueah

  • cn ol dud, pligcet guet-n-oh sclserein drcer sclacrdér ag erFé que-

> mcnt liani e zou én ty-men. * Er juge c houlennüs guel-ou en espli-calion ag er honzcit-zé, « Ilanahuet, Aslôr, cmc er Sant dehou, pcnaus > Jèsus-Chrouist, gùir Douc ha gùir dèn, dirac péhani hou louécd n!en

  • dint nilra,.e zoU er gùir sclaerdcr, pchani e sclscre quementhani c zacr

> bed-mcn. > — « Me falle d eign gout, c laras Aslôr, hâ ean-zou gùir cr > péh elaret : me mès ur verh, péliani e zou dallés; mar groèt delii ; > gùélet dre vcrtu Jcsus-Chrouist, me bromelte d’oh hum rantein ; > crechcn. > F>r verh dal!cs-zé c zou quentch presantet d’er Sant. Va- ' lantein e ras d beden guet ur fé Isen a gonfiance, hag cn urhobdr signe, er groéz ar zcnlegad er hroaidur, ean c laras : « Jdsus, me Salvér, > gùir Doué cn nean liag en doar, ha gùir sdaerdér er bed, pligcet > guct-n-oh chclcuet pcdcn ur péiiour pour, ha vcin er gùclet der > verh-mcn. > Ér mcmb momand er hroaidur e rcceuas er gùélct. Astôr, touchet drd un example quer caer ha scJïcret er mcmb amzer