« Digasit ar boutailhou en-dro avat. »
« Na petra ’ta ! »
Hag an tri louarn ouz taol. Leina a reont gwelloc’h eget n’o devoa graet biskoaz. Pa voe evet ar c’hafe e c’houlennas Troc’h-Yalc’h : « Pegement eo ? »
« C’houec’h skoed, » a respontas an ostiz.
« Mat, » a lavaras Troc’h-Yalc’h en eur gas e zorn d’e c’hodell.
« Me eo a baeo, » eme Vestr-Krog.
» Tra, tra ! me eo a dle ober, » eme Yann.
« Me eo, » eme Droc’h-Yalc’h.
« Me eo, » eme Vestr-Krog.
« Me eo, » eme Yann.
Ober a reont van d’en em ganna. An ostiz a zo o klask mirout outo. Hag heñ d’ezo : « N’eus forz piou. Tennit plouz berr. » — « Gwir eo, » eme Droc’h-Yalc’h. Tapout a ra tri damm kolo. Met ne zigouezas ar blouzenn verr gant nikun anezo, rak keit-ha-keit e oant, o zeir. Ha chipotal a reont adarre da c’houzout piou a baeo.
« Me a oar penaos gouzout, » eme Droc’h-Yalc’h.
« N’eo ket re abret, » eme an ostiz.
« Setu amañ. Mouchomp e zaoulagad d’an ostiz. Klask a ray lakaat an dorn war unan ac’hanomp. An hini a vezo paket gantañ a ranko paea. »
« Mat sur, » eme an daou-all.
Mouchet eo an ostiz ha trei a ra war-lerc’h an tri-all, en dro d’an daol. Eur voutailh hag eur werenn a zo torret. « An traou-mañ a vezo da baea ivez ! » — « Ya, ya, » eme ar baotred vrao.
A-benn an eil tro e ya Troc’h-Yalc’h er-maez. A-benn an deirvet, setu Yann o vont ivez. Ober a ra Mestr-Krog diou dro-all hag heñ kuit da heul e genseurted.
O klevout kement a cholori war-laez, e sav gwreg an ostiz d’an nec’h. Tapet eo gant he gwaz. « C’houi a baeo ! » eme hemañ.
« Genaoueg ! » emezi. « Ha bremañ emañ ar mare da c’hoari mouchig-dall ? »
« Sell, te eo Fin ? »
« Mul bras ! Te eo a baeo hep mar. An tri-ze a zo pell ac’han bremañ. »
« Va Doue ! flemmet brao oun bet gant an istrogelled-se. Ha me roet d’ezo eul lein ker mat-all ! »
