« Mat, » eme an him goz, « gwelloc’h e vije bet d’it, koulskoude, rei an tañva d’in. »
« Pe mat, pe fall am eus graet, ne ran ket a foutre kaer ! »
Kousket a ra Per eno, hag antronoz e kerz adarre gant an hent, hag e tigouez en eun tiegez bras.
« Petra ’glaskez ? » eme ar mestr d’ezañ.
« Beza kemeret da vevel ganeoc’h. »
« Labourat mat a rez ? »
« Mat a-walc’h. »
« Te a chomo ganin neuze. Troc’ha a rin da benn ouzit avat ma ne zeu ket da vat ganez ar pez a roin d’it da ober ! »
Ha koania a ra Per, goude beza graet marc’had gant ar penn-tiegez ; ha kousket a ra goude.
Antronoz ar perc’henn a gas anezañ d’ar c’hraou hag a ziskouez d’ezañ daouzek gwilhou alaouret.
« Ar re-mañ, » emezañ, « az pezo da ziwall e-kerz an deiz. Diouz an abardaez e tigasi anezo en-dro amañ. Ma vank unan hepken e vezi dic’houzouget ! »
Hag ar merour d’e labour.
« Gagn ! » eme Ber. « Kollet oun ! Diwall ar gwilhaoued-mañ ne c’hellin biken ! »
Gwir a lavare, ar paour-kaez ! Ar gwilhaoued a nijas du-mañ du-hont. Ha digas anezo d’ar gêr ne c’hellas ket Per. Ha dibennet e voe didruez…
Ar bloaz war-lerc’h. Paul, an eil mab, a yeas kuit ivez. Evel e vreur Per, kemerout a eure an tamm gwastell bras, hag e vamm a daolas he malloz warnañ. Evel gant e vreur ivez e tigouezas gantañ : ne roas tamm d’ar baourez ; karget e voe da ziwall ar gwilhaoued, ne voe ket evito, ha krouget e voe…
« Alo, Yannig, » eme ar vamm, eur bloaz da c’houde, « mall eo d’it mont da c’hounit da voued ivez. »
« Hag ez in, mamm ger, pa ’z eo ret. »
« Setu amañ daou damm gwastell. Pe hini anezo az pezo ? An hini bras, gant va malloz, pe an hini bihan, gant va bennoz ? »
« O ! mamm, roit an hini bihan d’in gant ho pennoz. »
« Mat, va mabig kaez, va bennoz a roan d’it. Ha pedi a ran an Aotrou Doue d’az penniga ivez. »
Ha Yannig en hent. E-doug an deiz e kerz, hag e tigouez
