Sant AwToéw. 37 17 Gmerùér. Er seitêcvèd dé a vis Gwnvir. SANT ANTOÉN, Abad. Ee Sant-men, gnenédicg ag en Egjple, goudé en dont eolletédadfaacé vamd7en onaid a uiguênd vlai, e gleuas leine dn Aviél er honzeu-men e laras gùéharal hur Salvér d^on déù jouancq pihuic: MarfaUe (Toh boutparfctt, gbtrheterpéh e hoès, ha reit-ean dfer beurerion, ha hui hou pou vn trésol én nean. Er homeu-cé e blantas én é galon, ha nen dot* dou— tancè erbet ne oé boéh en Eutru Doué e oé e gonzd doh-t-pu-Gùêrhein e ras quentéh è o} madeu, ha partagein e ras er bris â nehai étré er beureriop. Hum denne e ras nezé un deserh é péhani è hroas é ol bossible aveit hélie quement hanni en doé gùélet pafÊettan én ur vertu benac. Er goâi-sperèd hum chervigeas â bep sorte moyandeu eit gobér dehou qùittat er stad-cé, é péhaui é conduyé ur vuhé quer santel. Represantein e vas debou en dangéñeu de béiré é oé eipooet èn deserh, hac en tanlein e ras dré chongeu horrible énep d’er burtset; mscs é galon ou rebulé perpet; hac eit hwm grihuat ènep fl9un anemis quen dangerus, ean e gres— Ïuas é bénigennéu. A nèzène zaibrè mui nameit nr huéh èa é, gondé cuh-heaul, ha né guemèré nameit bara ha deur Eet un nebedicg halén. Passein e ré en noz casi ol é pedeio, c aveit gulé nen doé meit ur blanquen. ‘ Eit pêllat muyob-uiui doh er bed, ean hum dennas ar ur ntânné hac e chommas iqou uiguènd vlai, én drespet de ol ardeu ha finesseu er goal-sperèd. È1 ne gavé coutantemant na pligeador é nitra nameit ér beden hac ér gontamplation, ean en doè hoant-brts de vout dishanèuet guet er bed hac e gueméré hilleih a sourci d’hum zerhel cohet; neoah ne ziscod iamaes en en doé poén erbet é hiélet un nombre bras a dud è tonnet d’er havouet ar er manné, ha ne refusè quet a rescond d’er péh e houlennènt guet-ou; hac èl ma oé é galon laen a garanté doh Doué, eâi* e ré abret antréein er ntemb caranté divio é caloneu er ré er hleué. * È1 ma oé oueit er brud ag en Tad santel-men ag en de-perh én Afirique t én Itali, eErance ha casi dré ol er bed t é 38 Sai
