antei. • Er bmrvèd dé a viS Guenholon. SANT MERRI, Abad. buéh cand ha hantér-hand, S oé câret ba chérisset bras guet è dad hac é vam, rac ma huélènt én-ou un avistetvhac un devotion admirable, én un ouaid è péhani é commance ordinaeremant er squênd vad hac er raeson donnet d’er vu-galé. A pe oè deit d’en ouaid a drizêc ylai, ean e zisclmrias d’é guérint en desir en doé de gùittat er bed ha d’hum den-nein én ur houvand. É dad hac é vam, péré ne vennènt qnet m’en devehé bet ou huiüeit, hum goutautas a larèt debou è oé hoah rai youancq ha rai hoane aveit goellein bihuein én ur houvand; hac e zihuennas doh-t-ou a gonze a guement-cé. Merri ne gredas quet rescond nitra : tâuein e ras; mses é vodesti hac é silance e iaré muyoh eit nen de-vehé ellet é gonzeu larèt. Er bersdvèrancè e ziscoas er hroaidur youancq-men én é résolution durant open ur blai, e broas d’é guêrènt jugein é té en inspiration-zé a berh Doué, hâ cousantein m’en devehé bet ou mab hé héliet. Hum dennein e ras nezé èn ur houVand lsen a venéh vertuus; maes deustou péh quer santel e oé ou buhé, è oènt bet neoah souéhet é huélet vertu eatraordineer en novice youancq-men; ind e huélas penaus nen dé quet en ouaid e hroa er vertu, ,hac é elle ur galon gredus arrihue é bèr amzér èn ihuellan parfection : rac-cé ehué , goudé marhne ou Abad, ne dar-dezant quet ag er choége aveit derhel é léh. Er Sant e gonsideras er gargue-cé r quêntoh eit ur héh ponnèr, eit avei un dignité inourahle. El ma bouyé assès peoaus ur Supèrior nea dé é pèn é guemunanté nameit aveit chervigein de scùir d’é ol menéh, ne ordréñé nitra dehai hemb n’er pratiqué ean-memb er hetan. Un Abad, em’ean •, ne zelie quet Iarèt d’é venèh : groeit en dra-men , quérhct; maes ean e zelie larèt : hélict-mé, groeit èl-on. Exampleu ur Supérior, e laré-ean hoah, e zeUe lout é instruc-tioneu principâttañ. Hac, én efTèd, ne hum goutanté quet a ziscoein d’é venéh en hènt stréh dré béhani é teliènt quêr-het; mqps quêrhet e ré ean-mcmb én ouraug, ha perpet
