422 &AT9T BEK®D, Abaü. ri GourheUnl mdr-*a*tinan ag é gansortèd a siudi, éan * héRas doh— t-hai hac e gneméras er résoluüon de gtasqoe ér retrsed ul léh sur eit conservein é innoSance. D’en ouaid a buemzèe vlai é sortias a Rome eit hum dennein én deserh. Hum ga-vouet e ras guet ur menab péham e houlennas guet-ou petra e glasqué inoo. Clasque e ran, em’ean, ul \éh è pékan è elleheo merhuel doh er bed ha doh-eign mé-memb, aveit bihuein eit Dooé hemb quin. Ef menab, forh coutant ê huélet é intanüon vad, e tiscoas dehou ul léh én ur roh-crouis, ha bet en doé er vadeleah de gasse dehou peb suhun, durant tri blai, un tamicg bara aveit bihuein. Benaed e braüquas inou ur benigen extraordinser: é orae-soa e oé casi centinutl, ha dougue e ré ur cilice rustè f péhani ne gùittas bet er marhoe. Er goah-sperèd e assaias, hemb ne cllas donnet de bèn, gobèr dehou colle courage hac el laquat de sorüein ag en deserh. Kn tantein e ras én ur feqon quer cruel, dré chongeu horrible ba lous, ma tas, eh péllat doh-t-ou en tantaüoneu néhanSus-zé, betac hum rudeHat ar en drein hac ar er sperne, bet que ne tas er sooftrance, péhani e oé estrange, de vouguein én-ou peb santimanta bligeadur er bicg, dré béhani é fallé d’en tantour er feabein hac er bolle. Doué, aveit recompancein é fideldset, e ras dehou er grarce de vont délivret eit mad ag er sorte tantationea-zé. Neié, goodé en doot hum dennet ar er manné Cassin, ean e gavas inou pajanèd hac un tample d’er faus doué Apollon. É bèr-amiér ean e gonverüssas d’er fé ol er boble-zé; ba goadé en dout distniget en tample profône, eañ e broas batissein dihue ilis, nnan én inour de sant Yehan-er-Badéour hac en aral én inour de sant Martin. Ar lein er manné-cé, ean e hroas seuel ur houvand péhani e zou bet consideret a viscoah èl er houvand principal ag en Urh san-tel en dès bet instituet hac en dès reit d’en Ilis open tri mil Sant canonizet. Doué ne hortas quet marhue é servitour fidel eit discoein é santeleâh dré hilleih a viraclen. Un dén malhenrus ba car-guet a fal intanlion e bresantas dehoa un dé nr uéh d’ivet, é pébani en en doé laqueit un ampoéson; mses er Sant, revé é gnstum, e hroas sine er groéz ar er bannicg deqr-*è quént hé iyetx hac er huiren hum vrehonnas ér memb niand. iiGou
