7 MéhJucïn. Sakt Alban. 3gt yeinnioa yras en eüe doh éguilé doh hum gassat, doh hüm taibrein memb , dph hum revinein dré chicannereah ha pro-césieu, aveit im interès distér, aveit bihan a dra, aveit or msedad doar! Mèn è ma er garanté-men, ma n9hé havèr qoet é mesque er vredér memb ! Er seihvèd dé ar-n-uiguénd a vis Mèhèuein. " ’ . ’ SANT alban; ’ . . QUETAN MaRTTR AG EN AnGLETÈE.
- Sellet e rér èl er hetan ag er Yarlyrèd ag en Angletèr sant Alban, péhani e zelias é goi\jersion d’er vadeleab guet pdhani é receuas én é dy ur Bélég âantel e déhé é raug per-sécotion er bayanèd. AÜban, souéhèt é huélet er vohé vad e goiyiuyé erBèlèg-cé , hac er grèd en doé de bedein Doné, e eantas én é galon nn desir bras de hanèouet er religion a Grechèueah; gobér e ras hum instrugein, ha donnet e ras é bèr-amzér de vout crechén ean-memb. c Bidêc e ras , qdênt pél arleA, er brud penaos ma oé Cobet é ty Alban ur perdégour ag er religion a Grecbéneah. Er Groarnour a Vérulam e gassas soudardèd aveit gont er hnirioné’; maes n’ou doé quet ellet cavbuet inou ér Bèlèg-hont. Er Sant, de béhani é téa rein hanèuedigueah ag er gùir Doùé, e changeas a husquemant guet-ou, eit ne vebé cjuet bet hanèuety hac e ras dehou, dré er moyand-cé, en tu dé hum sauvein dré guh. “ 1
i i Alban , péhani -nen doé qidn desir taeit a scùiUeiù é oaid aveit«en Doué e ®é a hanùPèét, hùm bresantas hémb èune hac hemb dougeance d’er s^ÉWdai^dèdrGaWotet ha?*ctihdnyet— oé bet dirac er Jbge, pèhâni é1 oé èr mPmant-cé ê iffrein ur sacrefice d’é zouéèd. Quetitéh èl ma hüélas er Sant, ean*hum laqbas én ur golér quer ‘bras, ma venagas a hohèr dehoù «ndur er ñoenff) tourmanleu en doé prepafet d^r Bétèg pé-hani en doè achapet. Goirfen e râs guet-ou , gopdé quementJ bé Va bèh iamüle hac a béh condiüon e oè. AlbanVèéscon-das dehou guet un hârdèhtaet santél^nè èhCrvigfeod quet d’ôh de ‘g4lz â dra gout quemeùt-cé ; trtaes mèr fattè ffowgdùt a bbh beiigion on, toé lârbu d’oh é dn èrebhèb. ‘Féb hâÙbue e hoès-hui, emé er duge hoah dehou? M^Hânbufc1^ ùAV- 3ga Sant
