Mârh. SANT Feux. , . i4g Merhuel e ras er blai puemzêo cand ha haolér-band \ d’en ouaid a buemp plai ha hantér-hand. Reflexioic. Er Sant-men e gâré quement bout humiliet, mâ hroas seblant a vout fol eit bout dispriset guet en oi. Disquamb guet-ou , d’er bihannan, receii guet paiiantset hac a galon yad en humiliationeu e arrihue guet-n-emb. Clasquamb bout istimet guet Doué, ha n^broamb caz erbet, ne verne ha n» e zou istimet pé dispriset guet en dud. Eüe RèjUxuM. Goudé en dout baléet dré greis er flamme aveit sauvein er ré clan hac ou guléieu, ean e sorlias hemb droug erbet. Péh secour, péh assistance ne zeliér espérein , | pe labourér aveit Doué hac a pe laquér é gonfiance én-ou? Tairvèd Réflcxion. Pe houlenné er Sant-men en alézon S ean e laré d’en duè: Hou péci caranté avcit oh hau ghunan, grocit vad d*oh-hui-mcmb. Laramb èhué er memb tra d’emb hun hunan a pe râmb en alézon ; chongeamb ha credamb é gùirioné penaus é hroamb mui a vad d’emb ni-memb aveit d’er peur, rac, èit madeu tamporel e ramb d’er peur, ni e hounie madeu éternel. En nâuvid dé a vis Merhk SANT FÉL1X, ÂBAto a Rheuys* SanT Félix e zas ér bed é escobti Quimper, mil vki pedost arlerh gannedigueah hur Salvér. É dud e oé pihuicq bras ; msea ^er Sant-men , péhani a vihannicg e hanâué er huirioné-raen e ansaigne d’emb en aviél, é ma diaez d*cr ré pihuicq antrécm è rantdcah cn nèan, e gùittas ol é vadeu aveit hum deoae én un inizen, hanhuet Ouessant, é péhani é vihuas durant mar-a-vlaï, é hunan, guet Doué hemb quüt. Eet en doé bet er bonheur de laquat inou én hènt ag é sal-vedigueah un dén youancq hanhuet Gulstan, dibauchet dré lairron guet péré é hroé hilleih a ravage ar er mor. En ini-zen-cé, santefiet gùéharal dré benigen santPaul, quetan Escob E Léon,. e hroas dèhou en dout un istime hac un de-votion vcas eit er Sant*rmen j hac èl m’en doé bet cleuet larèt é oé bet casset é.relégueu santel d’en abaty a Fleur
