Martiniek i3 Huâvrét. brud ag er gonversion marveillus-cé, é Escob er solitas de receu en Urheu sacret. Er Sant, dré aboeissance eit é Escob, e receuas en urh a Ziacre; maes é humililé vras e viras doh-t-ou perpet ag hum rantein Bélêg. Perdègue e ras nezé, a berh é Escob, en Aviéiguet hilleih a fréh. É gonféranceu spiriluel hac é berdégueu, laen a zoustér hac a nerh, secou-ret drè é ezampleu mad, en doé ur vertu vras eit touchein er haloneu ha convertissein er béherion vrassan. En un amzér a guêrteri, ean e berdéguas guet quement a nerh ar en obliga-tion debratiquein ercharitéha derein en aiézon, matas erré pihuiquande zigueor ou graniéleueit soulagein ol er ré peur. Open quement-cé, ean e gomposas livreu caer hac admira-ble, péré en dès groeit er honsiderein èl unan ag en Tadeu santel ag en llis. . A p’hum santas clan, ean e houlennas, dré è destamant, bout inlerret ér verrèd; ha goudé en dout pedet ol er ré e oé presant de bedein aveit repos é inean goudé é varhue, ean e rantas é inean de Zoué, ardro er blai tri hand ha puar-uiguénd. ’ Kéflexion. Mar d’oh blâmet pé accuset ag ur faute pé ag un droug benac ne* hoès quet groeit, consideret ètré Doué ha hui ma n’hou pehé quet groeit ur faute benac aral quer bras, ha martezé brâssoh eit en hani e demallér d’oh. Offret nezé de Zoué er boèn-zé guet en intantion d bobèr satisfaction d’é Vajesté eit fauteu aral e hoès het commettet é gùirioné. O nac agrèaplet e vché de Zoué ur ^ktisfaclion èl-cé! Laqueit quement-cé doh troèd er groéz, lausquet Doué d’hobér é vôlanté: cavouet e rei er moyand d’hob’ér hanâouet hou <j’iimdSance a pe bligeou guèt-ou. N’hum glêmmamb quet quement ag èn dommagen e hroa d’emb en dud : Doué e bermettequement-cé, hac hum chervige a nehai eit punissein hnr fauteu segrèd ha cuhet, pé aveit rein d’emb en occasion de soofbrein un dra-beqao dré garanté doh-t-ou. En drÂzêcvèd dé a vis Huavrêr. . SANT MARTINIEN, Ermit. . BüBÉ Sant Martinien e zon un inslruction gaèr, pèhani e zisq^e de bep-unan é telie perpet hum zefiein ag é vertu hac i3 Sfuavrér.
