Ne voe ket pell o doa lipet o stal.
Neuze, Dorik ha mont da besketa. Paka
’reas eur pesk, eur seurt n’oa gwelet morse.
Falvezout a reas gantan e gas d’ar Roue.
E dor ar palez oa eur zoudard. — « Da beleac’h ez ez, a lavaras d’ezan. Ha Dorig a ziskouezas e besk : — Mont a ran da gas hen-ma d’ar Roue. »
— Mad. Mar kerez lavaret rei d’in an hanter deus ar pez a vezo roet d’it, e lezin ac’hanout da vont. A hent all ne rin ket.
— Eo, hag e pezo.
E kichen an deleziou oa eur zoudard all.
— « Ne di ket larkoc’h, emezan, ma na lavarez ket rei d’in ar bevare deus ar pez a vezi paet. »
— Mad. Eo. Beza e po.
Tost da gambr ar Roue, oa eun all c’hoaz hag a c’houlennas, ive, he lod deus ar pez a vije roet d’ezan evit e besk.
— Mad, mad. Rei ’rin d’it, eme Zorig.
Dorig a deuas, pelloc’h, a benn da vont beteg
ar Roue.
Ar Roue ’voe laouen bras hag a ginnigas d’ezan kant lur evit e besk.
