mirèt doh un orgueil quen dangérus, avertisset ean guet humilité, hemb goal imur, hemb pènnad na fantazi, guet un dezir sincèr d’er gounid de Zoué, ha d’obér hou tevær én é guevir. Pedet Doué quênt ha goudé, eit ma vou profittabl en avertissemant eid-oh hac eid en hani e gorrigét. Hum aviset erhad é-raug ; choæget un amzér jaugeabl, hac hanauet mat imur en dud m’hou pou affær doh-t’ai. Queméret lod dré zoustér ha guet ur min amiabl ; lod-aral guet un ton ferm ha resolus. Gùéh é vou rét teoh menace, gùéh supliein, gùéh castiein. De seèllèt e hoès hoah doh oaid, stad, rang, hac imur peb-unan. Un avis reit é particuliér e zou liès-mat gùel eid unan reit é publiq. Ne rebæchet quet huerhue er-ré ancién, é-mé S. Paul ; mæs pedet int quêntoh, èl ma pedeheoh hou tad. Avertisset er-ré youanq èl hou perdèr ; er mèrhèt ancién èl ma avertisseheoh hou mam ; er-ré youanq èl hou hoærezèt, guet peb-sort honestiss : de larèt-è, ne faut ma vou nitra meit mad hac honest én hou tezir, én hou conzeu, én hou gesteu. Mar avertisset er-ré-zou drès-oh, n’ancoehet quet é teliét tehai respèt hac inour. Mar doh cablus ag er memb faute ma fal deoh corrigein hou Nessan, hum humiliet er hettan, huannadet hou teu, eit hum gorrigein ha changein hou teu. Ma n’en doh quet cablus, trugairicait Doué, ha chonget é hoh quer fragil èl hanni, ha capabl d’obér hoah goah eid er-ré e avertissét.
