tougueint ou Hroès ar é lerh ha ma veint heurus de jamæs guet-t’ou goudé.
En Espérance quer clous er Fé, e zou marhue hemb er Garanté ; de larèt-è, ne brofitt de nitra eid er vuhé éternel. Mæs er gùir Espérance e zou bihuét guet Caranté Doué ; hac en hani en dès-hi, ne hum fi quet ar er secourieu ag er béd ; ne hum hlorifi quet én é isprit, abiltæt, danné, amièt, &c., rac ma houair é ma Doué hemb quin e zeli boud é ol confortance ha secour ; ha mar bai guhavè (haval guet-t’ou) abandonnét guet Doué, ean e lar hoah guet David : Sàuét e mès men deulagad trema en Nean : a inou é hon ingorto é tei secour deign, a pe bligeou guet men Doué. Mæs hac é vehai sàuét é zourn eit me funissein, m’espérou hoah én-ou. Un dén èl-ce e uél en tampest ag en tantationeu, ol furi er goal-speret, ol malice er béd, er malheurieu brassan é couéh ar nehou, hemb coll er gonfiance carantéus en dès é Doué. Caërræd un exampl e gavamb-ni a guemènt-ce guet en dén santel Job. (Histoër en ancién Testamand, Figur CXXXIII).
Obligét vér d’obér Acteu a Espérance : 1.° A pe vér deit d’en oaid a ræzon : 2.° A pe vér tourmantét dré un tantation-benac, drés peb-tra mar dai inemb d’en Espérance : 3.° A pe bedér : 4.° A pe dostér d’er Sacremanteu : 5.° A pe vér én ur boén-vras benac : 6.° A pe vér én dangér a varhue. É creis hou prassan trebilleu, en Espérance, é-mé S. Paul,
