eid er-ré dannét, rac n’ou dès quet receuét, pé n’ou dès quet conservét er Sacremand ag er Fé, ha m’en dint marhuét é malgræce Doué. Mæs a fæd en ineanneu ag er Purgatoër, n’en dès hanni a nehai n’en dai recommandét de Zoué é quemènd Overèn e larér ; hac en Ilis e oulèn aveit-t’ai er refræscadur, a gaus d’er pouahand ag en tan e andurant ; er sclærdér, a gaus d’en tihoéldæd é péhani é mant ; er peah, a gaus d’en néhance ha treboulance e santant.
Er Bobl e zeli ehue, peb-unan én é barticuliér, recommandein de Zoué en ineanneu eit péré en en dès intantion ; hac arlerh pedein é general eid ol er-ré-zou ér Purgatoër.
Uênd er Gonsecration, er Belêg e oulèn guet Doué ma tei en Ilis é zou ar en doar, de vout lodêq guet er Sænt : arlerh er Gonsecration ean e oulèn er memb græce eid en Ilis e zou ér Purgatoër, hac anfin eit-t’ou hac eid er-ré-zou presant ér Sacrifice. Rac-ce ean e sàu é voéh ér hommancemand ag er bedèn-men, eid avertissein er bobl de hum joéntein guet-t’ou, hac ean e sco ar é galon, èl er Publiquein ag en Aviél, en ul larèt :
» Ha ni ehue queih péherion ma homb, hemb quin espérance meid én hou misericord hemb musul, groeit ma vehèmb lodêq
