Penaus é vou permettét seèllèt guet plijadur er péh e vehai péhet bras gobér ?... Caër e hoès larèt é mant honest ha n’en dès quet a zroug én-ai : n’en dai quet possibl deoh derhel hou teulagad, nac hou chonge, nac hou calon... Opèn hac é vehai gùir larèt ne rét quet droug er bet a hou tu, hui-zou caus pé occasion d’er-ré-ral d’obér... Caër e hoès dasq digaréeu eid assaï mouguein hou cousciance, dén ne dro guet enemisèt Jesus-Chrouist meit goudé m’en dès ean abandonét. »
Diarbèn er horolleu hac en deværranceu dangérus é ta en amité tinèr ha naturel quer cummun é-mésq en dud youanc, de voud ul lubricité pommét. É vér queti-quetan pihue e hum alégeou hac e hum usquou brahuan eit monèt d’er bobanceu-ze : hum guinteine rér eit diffædein, eit pligein ha bout hoanteit. Digueor e rant en or d’en ol péhedeu dré er seèlleu lubriq, dré er honzeu libr ha tinèr, dré er gesteu dijauge, dré er bouffonnereaheu sot, dré en dezirieu lous, dré en amoèdage a speret, dré er grèd criminel a galon, dré en dirangemanteu méhus, &c. Ha ma n’eèll un dén, é-mé er Speret-Santel, quêrhet divott ar er gleu-tan hemb losquein é dreid, èl-ce ehue n'eèll quet tostad de gompagnonèah er mèrhèt hemb couchi é galon, mar touche doh-t’ai. Ér sort deværranceu-ze é ma sur en diaul, é-mé S. Chrisostom : en dro e zou é gamaradèt, hac ean-ç’ou é creis, eit
