avantagettoh pé quen avantagét èl-omb, nameit rac ma hum istimamb mui eit-t’ai. Remerquet neoah, n’en dai quet ivi-è hum affligein rac ma huélamb unan-benac én ur garg, a béhani é hès léh de zougein en hum chervigeou eit gobér poén demb ha d’er-ré-ral, hemb ræzon er bet : dougeance-è quemènt-ce. N’en dai quet ivi-è boud affligét é huélèt er-ré-ral mat, rac ma carehèmb boud quer mad èl-d’ai : un hoand, un dezir devout gùel-è quemènt-ce. N’en dai quet ivi-è boud affligét é huélèt danné, nærh, yéhæd d’er-ré-ral, rac ma hum chervigeant a nehai eid offancein Doué : drespèt doh en droug è quemènt ce. N’en dai quet ivi-è hum rejouissein ag un droug, ag ur hlinhuèd arrihuét guet un ivraign, guet ur paillard... rac ma hès léh d’esperein é changeou guet é glinhuèt ; pé hum rejouissein m’en dai punisset ur fal zén, rac ma rai poén d’er-ré-ral : dezirein ur gùir vad d’en Nessan-è quemènt-ce. Douget neoah n’hou touguehai er fal inclination a hou calon de gâssad er péhour, ha non pas é béhet. Caret perpet er péhour ; mæs câsset é fal deicheu.
Mæs mar hun nès anquin é huélèt bonheur hun Nessan, rac ma tougeamb n’en douguehai ar-n’amb, rac ma fal demb hur boud en inour hac er rang drès-t’ou ; hennéh-zou ivi. Mar hum chagrinamb rac ma carehèmb ma collehai en avantageu en dès drès-omb, pé ma vehai lamét guet-t’ou er mad
