Pajenn:Instructioneu santel ar er gurionnéeu principal ag er religion, 1790.djvu/102

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet
94
Instructioneu Santel

discoharn hun Doué. Mæs eit quemènt-ce, réd-è ma vou groeit mat. Ur peur ne zeli quet en doud ivi doh er péh e rér d’ur peur-aral. Quemènt-ce e dènn liès de valice, de zisput ha de scandal : ne zeli quet ehue ivien danné é Nessan, madeu er-ré pihuiq. Er beuranté e gondui d’en Nean en hani hé souffr guet patiantæt : mæs forh malheurus-è eid en hani hé souffr hac e hum sau inemp tehi. Miseraploh-è hoah dirac Doué ur peur e zou hardéh assès eid anjulial er-ré er refus, eit touièt guet-t’ai eit dezirein droug tehai, eit ou décriein. Doué n’eèll quet andur ur peur resolus, é-mé er Scritur santel.

Mar fal deoh gobér deu alézon én un taul, sallet er péh e rehait guet un avis mat-benac ; de larèt-è, én ur rein hou charité d’er peur, reit tehou opèn un instruction, un avertissemant, ur gonsolation-benac. Ne ouheoh quet cavouét gùel taul eit hennéh, de gorrigein hou Nessan, ha de rein d’é inean un alézon précius durand ma rét soulagemant d’é gorv. (Leinet er Chapistreu XIV, XV ha XVI, Parti III ag er Vuhé devod).


CHAPISTR II.
Peèlleit doh en droug.


ER péhet e zou un diaboeissance de Lezèn Douè ; de larèt-è, ur chonge, un dezir, ur gonz, un action contrel de Lezèn Doué,