301 — É tardein open, hui e hrehé de Jesne er brassan anjuli, en disposehé d’cn dout caz doh-oh, derein d’oh é valédiction, hag e lausquehé hou (Mnean én danjér a hum gol. Petra e chonjehèh hui ag ur hroaidur e larehé d’é dad ha d’é vam : m’hou cârei a pe vein avanceltoh én ouaid; m’hou secourei a pe n’hellein mui labourat; m’hou consolei a pe n’fyellein mui na séhein hou tar na lemel en huis a zoh hou tâl? Lausquet-mé tré ma vein capabl de labourat eid er réral: permeltet d’ein cârein hou $’anemisèd bras-san, bihuein pèl doh-oh é compagnoneah en dud fal ha dibauchet èl on, ha ne veèh quet fâchet m’hum chervijein ag hou madeu èl ag hou madeleah eit hou $’ofancein ha gobér brézeld’oh. Anfin, goudé ol quement-cé, {dijeèt guet-n-oh turul ar-n-an er selleu carantéussan ha me zrettein èl ur broaidur mad ha sentus. Hoah ur huéh, pelra e larehèh-hui ag ur hroaidur e goncehé èl-cé doh un tad ha doh ur vam? Péh ur hroaidur cri ha dinatur, e larehèh-huit mélitein e hra bout miliguet guet é dad hag é vaml En doar, é léh en doug, e zeliehé hum zigueor idan é dreid eid el lezel de gouéh én ablm! Ur hroaidur haval doh —
