231 — beta quen n’en dès ofret é labour de Zoué ha beta quen ne bermettér dehou continuein. Ur menah, emé sant Sophron, hum den-nas é hunan é creis un deserh, ha pêl doh ur fetan de béhani é oé ret dehou monèt de dorein é séhèd. Fatiguet ma oé un dé é touguein é bodad deur, ean e gueméras er ferm résolution de dostat é dyig d’er fetan-zé. Hag un dé benac goudé, durand ma tou-gué aré é bodad déur, ha ma oé ocupet bras guet er chonj-zé, ean e gleuas ardran é gain boéh unan péhani e havalé contein é baseu. Dihue huéh ean hum zistroas hemb gùélèt nilra. En dairvèd gùéh, ean e huélas un dén youank, gusquet guet dillad gùen ha ligùernus èl en hiaul. Quement-cé e hras dehou creinein. N’hou péet quen eun, emé en dén youank-cé d’er menah : me zou d51 en Eutru Doué, hame gont hou paseu, eit ma veint ol recompancet. Rac-cé er menah, é léh chonjal lostat d’er fetan-hont, e vennas monèt hoah péloh doh-t-hi. (È buhé sant Sophron.) Rèflexion. En cevreu distéran ofret de Zoué, en devou ou recompans. Ne vanquet enta jamaes, tud youank, d’ur bratiq quen aes ha quen avantajus.
—
