— 198 — bras, ma ridas de gavoaèt er Santeid en aniuliein. Arihuet én é bresans, ean ebro-noncas a voéh ihucl ha guet menas en hori-plan blasfémeu hag er golas a anjulieu a dal er pèn bet en treid. Sant Fran^ses er che-leuas guet er brassan doustér ha madeleah, bag el lausquas, hemb rescond ur guir hemb quinr de reboursein a ziar é galon ol er velim ag é golér; maes quentéh èl ma cessas é tampesteu anjulius, er Sant e laras dehou guet er min joéiussan ha carantéussan: Eutru, ha bout hou pehè tennet unan a men deulegad, m’em behé taulet ar-n-oh guet en aral er selleu amiaplan ha carantéussan, hag hou considéret èl unan a mem brassan amiid I Réflexion. Péh un douslér! péh ur vade-leah! Er Sant-men e oé pront dré natur; maes é sel-derhel ar é imur, ean e zas de vout dous ha patiant èl un oén. É péh mamen é cavas ean en doustér, er vadeleah-cé ? Ér garanté a grechéneab : én-hi ehué é teliet torein séhèd hou ?’inean. Digitized by
