ha hi a zougeas, haval-é, ne vehai bet trompet hé deulegat dré er péh a uélai, pé ne vehai bet quement-cé unan a ardeu er goal-speret.
En Æl a larai dehi é oai beniguet drès en ol groagué. El ma credai é oai en izellan a nehai ol, ne gomprenai quet é éellai hé mélein ér fæçon-zé.
En Æl-cé a annonçai même dehi en é deoai cavet græce dirac en Eutru Doué, énemp fæçon ma hai de zonnet de vout é vam, mar carzai rein hé houssantemant.
Hac é uélet er rang ihuel de béhani é vennér hé seuel, Mari hum humili hac hum gave rai eurus éellein doug en hanhue a vatéh en Eutru Doué.
O hui ! péhani ne hùannadet meit arlerh er gloër, Mari a zesq deoh mèn en er havehet. Er gloër véritable ha son a gonsist doh hum izellat, revé ma el lar Doué ean-memb. Scriuet-é : En hani a zou er bihannan én hou mesq a zou er brassan.
Er vrastet-cé a zou non pas hemp quin son, mæs sûr-é hoah ; hanni n’hé disputou deoh, ha ne chongeou a hé lemel guenoh.
Én ur zonnet de vout er bihannan, hui a zei de vout er brassan ; rac én ur gredein penaus a hanoh hou ç’hunan n’en doh ha n’éellet nitra, er greden-cé, doh hou izellat, hou saüou tremaha Doué a hanaüehet eit er vamen ag en ol madeu.
