péh a rér aveit-ou. A ne vehai reit meit ur ùirennad deur én é hanhue, er ùirennad deur-zé en devou hé recompanse.
Brasset ur gonsolation a zeliet-hui cavouit, me mab, é labourat aveit ur mæstre quer mad, quer largantéus ha quer bras !
Er bed, de béhani é clasquér quement pligein, a fal recompanse é serviterion ; mæs hui a éel laret : me ouï ar bihue e mès hum fiet, hac assuret-on penaus er mériteu e mès chairret ne yent quet de gol étré deorn er mæstre a chervigean.
Me orto ag é viséricord ur gouronne éternel, hac ur gouronne péhani vou sel liguernussoh ma vein bet fidelloh ha dalhaploh d’er chervige.
Hum examinet bremen hui-memb, ha gùélet petra a ret eit méritein er recompanse a zou promettet teoh.
É mèn é ma hou victoërieu ? Pére é hou ç’œvreu mad ? Péh vertuïeu a bratiquet-hui ? De laret-é, péh mériteu hou pou-hui de brésantein d’hou Toué pe yehet dirac z’ou ?
Allas ! n’éellan quet, hemb er brassan méh, chongeal ér bihan dra é mès groeit beta bremen eit méritein er recompanse ag en nean.
