er gloër ag er bed-men hac er-ré a gâr estim en dut, ampoéson malheurus péhani a gouci ol hun œvreu.
Me mab, gùir-é e mès, dré græce Doué, hum oarantét perpet doh er péh a hanhuet guet ræson un ampoéson malheurus.
De Zoué é hunan é appartén er gloër ; Ah ! é petra é éellamb-ni quemér gloër, ma n’hun nès ean receuet guet Doué ?
Doué en deoai déja me saüet quen ihuel drès er-réral, doh me choége eit bout mam er Messie ! Arlerh quement-cé, a m’em behai hoah clasquet estim er bed ?
En hani ne glah meit Doué, ne uél nitra bras meit Doué. En inourieu læn a vanité ag er bed-men, ol er péh a estim en dut muihan, n’en dint meit ahuél ha moguêt dirac é zeulegat.
Consultet, me mab, hou fé, consultet memb hou ræson, ha ne vehet quet muï quen amoédet guet er mêlationeu hac en inourieu.
Hou ambition hum stagou nezé doh en inourieu véritable, ha ne zesirehet quin meit er gloër a reserve Doué d’é Sænt.
Mar doh ancoéheit ha sellet èl nitra, é léh quemér chagrin, hui hum rejouissou ;
