térius é péhani en hum bligeai Doué é obér é zameurance, hac é péhani é jouissoh é peah ag é brésance adorable.
Er housquet ne virai quet dohoh a vout guet Doué hac a hum antretenein guet-ou ; ha hui a éellai laret guet er pried ag er hantiqueu : Me gousq, mæs me halon a zou dihun.
Perac ne mès-mé er bonheur de chom èl-cé joéntet doh Doué, ha de zerhel hemb quin doh en doar dré el lyameu ag er horf !
Me mab, ur græce vras é en dès reit Doué deign, é accordein d’é Servitourés er bonheur de gonservein perpet é brésance.
Mar vennet en dout er memb faveur, commancet dré zistag hou calon doh ol en treu ag en doar ha doh ol er péh n’en dé quet Doué.
Coustein a reï deoh sans dout ; mæs er péh a zeli bout er bris a hou poénieu hac a hou sacrificeu ne éel quet bout prenet rai guir.
Hum cherviget a hend aral ag ol er péh a zou tro-ha-tro deoh, eit hum sehuel trema Doué. A guement tu a zou, hui a gavou mil ræson de vêlein Doué ha de rantein gloër dehou.
En nean, péhani a dro guet quement a vajesté dresc hou pèn, a annonce deoh é
