Ho c’halon a so partaget dre un infinite a attachou inutil, ho speret a so occupet eus a un nombr bras a sonjezonou væn.
Doue ebqen a so an objet eus a sonjezonou un den interior. Doue ebqen a so an objet eus e attantion hac eus e galon. Ar rest ne ra impression ebet varnezan.
Ret eo regli an dianveas dre an diabars eus ar galon. Mæs an darn vuya a ra ar c’hontrol.
Er re-ma, an dianveas eus an den a regl hac a hent fall e interior.
Gouezit eta occupi ho speret eus oc’h interior, ha n’en em occupit eus an traou exterior nemet e qement a m’er goulenno Doue diganeoc’h.
Pa rencot memes, dre ho stad, en em occupi a draou exterior, heuillit ar c’hraç pehini ho qelen da examina affectionou ho calon hac intantionou ho speret.
Na gredit qet na gonvenfe ar vuez interior nemet da certen tud ha da certen amser. Ar vuez-se a ell mont assambles gant an deveriou a bep stad, gant ar sourciou ar re vrassa.
Ar vues interior a eller da gundui er malheur qen couls hac er bonheur, er c’hlenvet qer couls hac er yec’het, er mouvamant qer couls hac er repos, en amser ma vezer troublet hac eprouvet, qer couls hac en amser a galm hac a beoc’h.
N’en deus rencontr ebet er vues e pehini
