Mæs petra ra barnedigues an dud d’an hini a guemer an aviel evit reglen eus e varnedigues e-unan ?
Pep oboissanç ne deus qet a verit.
Ma c’hoboissit ebqen abalamour da galiteou mad an hini a gommand, о c’hoboissanç a so naturel, ha Doue n’he recompenso qet, abalamour neo qet dezan e roit an henor.
En oboissanç memes pehini a bratiqer abalamour da Zoue, en em gaff alies meur a zefaut, meur a imperfection pere a lam diganthi eul loden eus he phris hac eus he merit.
Oboissa prompt ha gant joa en traou a blich deomp, a so qentoc’h ober hor bolontes hon-unan eguet n’en deo ober bolontes ar re-all.
En em zatisfia a rear neuze qent evit oboissa.
An hini a so guir oboissant, ne zale qet da oboissa, ne vurmur, na n’en em glem jamæs a enep an hini a gommand.
Ar speret Santel a zesq deomp penaus e rencomp[1] beza soumetet d’hor mistri gant pep respet, nonpas ebqen d’ar re a so douç ha moderet, mæs c’hoas d’ar re о deus un humor fall.
Caout a rafet an oboissanç æssoc’h, ma sonchfet nebeutoc’h en den da behini ec’h
(a) Pet. 2. 18.
- ↑ Pet. 2. 18.
