Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
d’en em zioall. Ar pautr oesk ha dilu n’oe ket pell ’n em zilañ ’maes an ti, o flapañ an nor war e lerc’h.
— Lampon ! eme ’n autrou Fich-Fich, a oa deut du gant ar gounnar ; laer e amzer hag e voed ! Me glemmo d’ar barner. Gaouiad direis, teodet hir ha dornet berr, m’es tibabo ! —
Er c’heit-se edo hor pautrig adrenv ar prenestr, hag heñ c’hoarzin a-leis e galon o sellet ous an ormidou hag ar safar spouronus a oa gant e vestr en e stal. Eilgeria outañ ne reas ket, nemet ober d’añ eun troatad fri, ha mont kwit. Avaec’h graet eur c’hammad gantañ, e klev eun tarz krenv a strak : ar c’here en doa gwelet e jestr kanfardig, ha stlapet outañ ar votez, he doa torret gweren
