t* ) GUERZEN ER MARHUE. 1 Breit aroan; passant, sel erhat er bé-man, XJL Mèn é hon bet Iaqneit goudé er vuhé-nïan, Te zeï ehué, quènt ma von pêi arozér# Hinihue, marcé aihoah, ne ouyès quet en aar. Pe ouen aba? h er bed, é creif me youanquis, M’em boai nerh lia courage, isprit ha vaillantis: Én ur momant, dispartiet hon bet Doh er bed, just avel pe ne vèn jamass bet. i . , - ■ Pebdénzôuarendoar, zouretdehoumeihuel Er ùirioné-zé zou ér Scritur-aantel: ' N’en dès bet dén hoah qùit a guement-cé, N’en dès nilra surroh, na ne veï quet ehué. A pe ouen aren doar bihue ha yah é quéi het, Be-ouér bet teign quittat qusfrent hac ainiet; El-cé vou ret quittat ol.hi ceré, \ Ha donnet èl on-mé d’hum astèn én ur bé. Antreémbéur roomant, disquen,mé a cOuvi; Ne ùélei meit esquern, prinnuèl ha brinnoni , Er péh me hous, gùêharal on-mé bet, Hac èl on veï imbèr magadur d’er prinhueL Én oaid a buarzeovlai beta tregont passet, N em boai chonge a nitia meid a héli er bet; Er guizieu, er gloèr, er vanité, Ha breman n*en dès tra truhéquoh eit on-mé. Me mès clasquel èl ous quementsort madeu, Bidet er sonnerion , én imbat, ér festeu ; Mses sel breman, quènt lemel a dal on, D’out a telbai laret d’unan-benac pihue on. ■■ • . , ; 3* • )ôg
