' Er Péhoiir.
Chetnf aman, ô Doué a garanté ! Erpéhour peur a glasquet noz ha dé: hféhusdirac un Dodé matèi ma hoh, jttemb tardein quin, é tan d’hum ranleindeoh»
Doué.
Eit ha colhuein mé mès sèuet mem bouéh* A bêl-amzér én a clabquan hemb scuéh;
Me sou te Zoqé, te Grouéour ha te Zat^
Ha ne rès quin nameit doheign pellat.*
— Er Pèhour• ^
Péelleit dohoh mè glasquai retirance*
Mé hum for$ai de vihueiu hemb dougeance: . Allas ! men Doué, haro’éellai dé ha nos Quer pêl dohoh bout jamaes ém repos?
Douè. _ "
Graeceu, dougeance, rebreiche én a calori, Mé mès reit d’id é pep occasion : '
Ha possible ouai dein gobér davantage ?
Ne mès groeit meit rai én a 9'avantage.
v . Er Pèhour.
Gùélet â ran roem buhé'criminel ;
Hou .pet trtihé dobein , Jüge éternel; Pardonnet-teigh aveit ol birhuiquiü Er pehédeu a ouilein guet anquin.
' Douè•
- Bac ma hon mat te guemér hardéhtet D’em offancein, ingrat, dré te behet;
Pé cessehen a vout douce ha patiant, T'eâi dotigehai peb aer ha peb mômant» 1